woensdag 16 september 2015

Heel iets anders

Verleden week bevond ik mij in een ongewoon resort: het UMC ziekenhuis.
Ik ging niets vermoedend op de fiets naar een onschuldig etentje met ex-collega's Harriëtte en Mieke.
Gezellig met hen bijgepraat en lekker gelunched. Op de terugweg ging het ergens mis en ik herinner mij de preciese toedracht niet. enkele flarden van herinneringen zijn: ik viel een keer (of meerdere keren?), ik was opeens op een busbaan, "omhelsde" een lantaarnpaal, raakte verstrikt in fietsenrekken, kwam op een lawaaiig studenten event  terecht, wist niet meer hoe ik naar huis moest fietsen. Studenten vroegen me om te gaan zitten en even iets te drinken, een EHBO-'r raadde mij aan te blijven zitten, wat ik eigenlijk niet wou. De EHBO-'r belde een Ambulance wat ik schromelijk overdreven vond. De Ambulance kwam en ik bleek vlakbij het UMC te zijn, dus brachten ze me daar naartoe, terwijl ik alleen maar naar huis wou fietsen. Ze zagen echter dat ik scheef keek en links uitval had van coördinatie, en vele blauwe plekken, wondjes en bulten. Een verdikt linkerbeen en voet, een linkerarm die niet als mijn eigen arm voelde, ik kon mijn mobiel niet meer bedienen, etc.
Dus werd ik naar de eerste hulp gebracht en kreeg infuus en kwam op de MediumCare terecht van de Neurologie. Ik had lage bloeddruk en kreeg vocht toegediend, zo bleek later. Mijn linkerhand deed veel pijn en kon niets doen.
Ik bad "Heer help  me" en had ook steeds een lied in mijn hoofd wat ik pas op het programma "Songs of praise" van de BBC had gezien.
Dat moeten we beslist eens gaan zingen in de kerk:
Creation sings the Fathers song
De liedtekst van creation sings
Louis heeft dit lied al voorgesteld in zijn kerk. 
Hoe mooi is dat?

Ik dronk goed en mijn bloeddruk werd weer normaal, en ik kwam na een dag op de gewone verpleegafdeling van de Neurologie. Mijn linkerhand begon weer kracht te krijgen. Eerst kon ik alleen met een rollator lopen, maar die waren op dus kreeg ik dan maar een rolstoel die ik moest vasthouden en waarachter ik kon lopen. Ik veerde vrij snel weer op en kon de derde dag al weer lopen, zij het met veel pijn in het scheenbeen. Die pijn werd wel minder door te lopen.
Ondertussen werd een CT-scan en later een MRI-scan gemaakt.
Op de vierde dag bespraken we de uitkomst met de dokter en deze vond geen aanwijzingen voor een hersenbloeding op de scans. Wel was de hersenschade te zien die de PML in 2013 had veroorzaakt . Had deze dan mogelijk een Epileptische aanval veroorzaakt? Voor de zekerheid krijg ik nu extra medicijnen tegen zulke aanvallen.
Helaas was de benodigde info van het Antonius ziekenhuis niet binnen en kon men geen goede vergelijking maken met de scans van 2013. Dus ben ik nu overgedragen aan het Antonius voor verder uitsluitsel. Daar is men zo druk dat ik er pas half oktober terecht kan voor een gesprek met de neuroloog.
Na dit gesprek (op de vierde dag) mocht ik alweer naar huis!
Veel steun kreeg ik van Rita en alle kinderen. Het was ook een grote schrik voor hen, maar ze zagen me gelukkig dagelijks verbeteren.

Op dit moment ben ik thuis aan het opknappen en heb ik bij het pianospelen nog last van zwakkere coördinatie van de linkerhand, maar dit wordt ook langzaam steeds beter. Mijn linkeronderbeen doet nog wel pijn.

Thuis heb ik alweer de haringbietensalade en kruidenboters gemaakt.
De laatsten zijn erg lekker op tosti's en bij een pasta. En zo kunnen we de overvloedige hoeveelheid kruiden in onze tuin gebruiken.
Recepten daarvoor zijn te over op internet en in een goed kookboek.
Hier een link naar meerdere soorten:
kruidenboter-maken-5-recepten

Deze blog is alweer lang genoeg, iedereen bedankt voor het meeleven, kaartjes, telefoontjes, en jullie gebed! Noémi en Joëlle hebben me tekeningen gegeven en Noémi speelde op de piano en zong daarbij een lied over hoe leuk het is op school!
Noa had me gebeld in het ziekenhuis en was blij dat mijn ziekenhuis niet overstroomd was zoals die in Amsterdam :).





maandag 7 september 2015

Van Kerk en Duin

Update

Inmiddels ben ik bij "mijn eigen" neuroloog geweest en ook hij had wel mails ontvangen van het UMC maar weer niet de MRI-scan. Dus echt vergelijken van de scans kon ook hij niet.
Wat is dat toch een probleem tussen ziekenhuizen, de digitale communicatie!
Zijn printer deed het op zich wel, maar het papier was op en daar is zelfs de beste printer niet tegen opgewassen. Hij ging papier halen en bijvullen maar toen kreeg hij het printen nog niet opnieuw gestart. Toen ik hem de suggestie deed dat hij wellicht op Ok moest drukken op de printer zelf, ging het printen wel verder. Zo had ik weer een goede daad gedaan en dat is ook nooit weg :-)
Gelukkig kon hij uit mijn verhaal en de mails van het UMC de diagnose wel bevestigen dat het een Epilepsie-aanval was geweest, waar hij echter een bijvoeglijk naamwoord aan toevoegde: Litteken-.
Het betrof een Litteken-Epileptische aanval. Bij litteken gaat het hier natuurlijk om de hersenschade die door de P.M.L. is ontstaan (in 2013).
Dat wil zeggen dat ik de anti-epilepsie-tabletten zal moeten blijven slikken (2 per dag). Vanwege de bijwerkingen had ik die dosis zelf gehalveerd maar ik zal deze moeten terugbrengen naar 2 per dag, eentje 's ochtends en eentje 's avonds. Wellicht zullen de bijwerkingen dan ook meevallen (mede door gewenning).
Terugkijkend kan ik zeggen dat ik de aanval gelukkig op de fiets heb gehad en niet al rijdend in een auto. Met enig gevoel voor dramatiek kan ik dat best een "Deus Ex Magina" noemen, temeer daar het  bijna op de stoep van het UMC gebeurde! Of in gewoon Nederlands: "een bijzondere voorzienigheid".
Zoals Marianne op een kaart schreef: "De Pottenbakker is nog niet klaar met je" en inderdaad: "mijn tijd is nog niet gekomen".

Mijn conditie is weer vrij goed, ik fiets weer en speel weer piano, doe weer vrijwilligerswerk, etc.
Ik ben wel wat slaperiger door de medicijnen en heb evengoed een doorslaapprobleem.
Maar wellicht gaat dat laatste straks beter door de juiste dosis van de pillen.
Ook kan ik soms intens moe zijn.

Door alle toestanden loop ik wat achter met andere (reis)verhalen op mijn blog. Vandaar hieronder nog een kort verslag van onze reis naar Zeeland die vóór de ellende plaatsvond

Van kerk en duin

Wij waren een paar dagen naar Zeeland op Schouwen-Duiveland en kwamen onderweg door een dorpje Ouwerkerk
In Zeeland heb je allerlei plaatsnamen die het woord kerk bevatten: Serooskerke, Kerkwerve, Nieuwerkerke, Nieuwerkerk (zonder 'e' erachter), Ouwerkerk , etc.
Veel kerken dus, daar hebben de Zeeuwen iets mee. Zoveel is wel duidelijk.

Dit is de toren van Ouwerkerk

Ouwerkerk, waar heb ik die naam eerder gehoord?


Nu plegen oude kerken wel eens koud te zijn.
Je hebt dan echt wel een jas nodig.
Maar om daar nu prat op te gaan, gaat mij toch wel te ver.
Wat is er nu aan, zo'n koude kerk?
Dat is toch niet aantrekkelijk?
Liep het daarom zo slecht af met "Koudekerke" ?
Het is namelijk compleet vergaan!
Het enige wat er overbleef, is een plompe toren (die ook nog zo heet ook!) en een plaatsnaambordje. Wanneer je dat bordje voorbijrijdt, ben je er eigenlijk ook al weer uit...!




Wat er over is van Koudekerke: de plompe toren





Zierikzee is een mooie plaats met veel rijksmonumenten. 
Dit treintje brengt je door de stad:



Maar waar is iedereen? We waren de enige passagiers!
Een typisch geval van vergane glorie, lijkt me!



De Zeelandbrug: de brug die Schouwen-Duiveland verbindt met Noord-Beveland
Via deze brug konden we onze goede vrienden Richard en Tanja bezoeken en dat was heel gezellig!


slot Haamstede



De Praettuin

Geloven ze hier echt nog dat praten tegen planten helpt?



We logeerden in Hotel Ter Duin.
Daar was zowaar een Schimmelvleugel die bespeeld mocht worden!
Nu had ik wel muziek bij me!
Heb een avondje gespeeld uit "Midnight Jazz" en werd getrakteerd door de barman op een drankje.
Als slot speelde ik een pianoarrangement van het lied: "Breng dank aan de Eeuwige" waarna er opeens spontaan geapplaudisseerd werd! 
En dank is het enige wat we nu terug kunnen geven vanwege de goede afloop!

Recept Spekbokkingsalade

Ingrediënten:

Een koud gerookte bokking ook wel spekbokking genoemd. 
Deze heeft een gladde vel.
Eén vis is goed voor 2 à 3 porties.
Een rode grapefruit
Een grote sinaasappel
Een venkelknolletje
Halve Rode ui
6 el Olijfolie met 2 el opgevangen sap t.b.v. de dressing (verhouding 3 : 1) (evt. aangevuld met 1 theelepel mosterd, 1 á 2 theelepels suiker óf honing óf gembersiroop)
Zwarte peper naar smaak

Bereiding:

Snijd een deel van een venkel in zeer dunne plakjes en verdeel die over de borden.Snijd met een zeer scherp mes, tussen de vliezen, partjes uit een rode grapefruit en een grote sinaasappel en vang het sap op. Leg de partjes op de venkel.  
Zie de volgende instructie voor het handig ontvliezen van een grapefruit en sinaasappel op:  Youtube: het handig maken van sinaasappelpartjes

De spekbokking filets eerst 30 min. ontzilten in melk!
Snijd filets van de haring en ontdoe de filets van vel, vliezen en de graten met behulp van een gratenpincet. 
(Het is niet erg als er wat graten blijven zitten want haringgraten zijn zacht, ons maagzuur lost ze wel op).   Snijd de filets in mooie stukjes en leg die op het citrusfruit. Daarboven op dungesneden rode ui. Klop dan een dressing van het vruchtsap met olijfolie (en evt mosterd met suiker/honing/gembersiroop) met een garde een beetje lobbig en verdeel die over de porties. Voeg wat zwarte peper toe, naar smaak.

Voor erbij:   
een hele frisse witte wijn....