Om er nog meer van te genieten: eet er een lekkere Russische soep bij zoals die uit een eerdere blog:
Russische bietensoep met de naam Borsjtsj.
 |
| Bij zo'n foto loopt het water je toch gewoon in de mond? |
500g gekookte bieten stropen en 2 aardappelen schillen en dit alles grof raspen.
1 ui snipperen en 2 prei en 2 stengels bleekselderij wassen en drogen en klein snijden.
4 lepels olie verhitten en daarin de ui, prei, bleekselderij 5 min fruiten. Daarna 1 liter heet water, 2 bouillontabletten, 2 takjes tijm (of mespunt gedroogd), 1/2 theelepel karwijzaad, 1 laurierblad, (zout),peper,(suiker) toevoegen en 15 min laten doorkoken op matig vuur.
na afkoelen laurierblad en takjes tijm verwijderen en evt soep nog licht pureren. Evt gesneden gebraden braadworst c.q. vegaworst toevoegen.
Vlak voor het opdoen of op het bord wat zure room toevoegen, garneren met stukjes selderijblad.
Van de straat?
Ik heb een poging gedaan om werk te hervatten. Dan ben je maar van de straat en dat is in ieder geval gunstig voor de straat!Ik had er wel zin in en de afstand naar mijn werk was niet echt een probleem meer. Even doortrappen en je bent er. Fysiek dus geen probleem, echter psychisch des te meer. Ik heb mezelf overschat op dit punt en kreeg een behoorlijke terugslag; ik kon slecht slapen, het spookte behoorlijk in mijn hoofd, en ik ging van ellende bij nacht en ontij maar de straat op... En dat terwijl het juist de bedoeling was dat het werk mij ván de straat hield! Dat ging dus niet goed en Rita zag mij verslechteren doordat eerdere klachten weer terugkwamen. Nu is de teerling geworpen: ik parkeer pogingen tot werken totdat scans aantonen dat ik weer beter ben, en niet eerder. Ik ben immers nog ziek in mijn hoofd en als je ziek bent kun je meestal nog niet werken, zo simpel is dat. Nu de rest van de wereld nog zien te overtuigen van dit nieuw verkregen inzicht... Op 19 februari zie ik de bedrijfsarts weer en voor 27 febr staat er een afspraak gepland met de arbeidsdeskundige. Ik heb al op een formulier aangegeven dat ik licht hovenierswerk wel zie zitten. Rita ziet voor mij nog geen enkele werkverplichting zitten en ze heeft waarschijnlijk gelijk.
Momenteel ben ik weer aan het opkrabbelen en kan ik de Heer weer danken. Daarvoor hoef ik maar naar mijn lieve maatje te kijken en ik weet het weer: God zorgt voor mij! Iedereen bedankt die met ons meegeleefd heeft en/of voor ons gebeden heeft. Verder dank ik mijn collega's voor hun begrip en steun. Met plezier fiets ik bij hun langs om op de koffie te komen.
Een week geleden mocht ik weer eens pianospelen in de dienst. De jeugd was namelijk naar een jeugdweekend en zodoende kwam ondergetekende in beeld. De zangleidster Sandra had het makkelijk voor me gemaakt door juist liederen te kiezen die mij goed lagen en zo konden we "the Ancient of days" doen met een ToTo "Africa" intro. Ja, dat kan allemaal bij ons. Hoe vaak zie je in de muziekgeschiedenis dat musici in de clinch lagen met de gevestigde kerk. Hoe fijn is het wanneer er vrijheid is en ruimte voor creativiteit, zoals God het volgens mij bedoeld heeft.
Het weekend daarop was er een dienst dóór en vóór de jeugd waarbij onze jonge mensen lieten zien hoe ze bezig waren geweest voor God, geweldig wat een club! Wat een creativiteit, wat een ruimte voor onze jonge mensen, zo houden ze elkaar vast, en valt er niemand buiten de boot, een handelsmerk van onze kerk. God zegene hen en de jeugdleiding.
Erg fijn was het ook om Bas zijn 60-jarig jubileum te vieren en om Wim en Gerdien weer te zien die over waren gekomen vanuit Canada. Verder een vreugdedansje gedaan met Gerrie, knap hoe ze pirouettes draait in dat wagentje van haar.
De Hulk
Laatst kreeg ik een leuke opsteker.We waren weer eens aan het fietsen toen we een man hoorden roepen. Hij vroeg om hulp om zijn onhandig in de modderige berm geparkeerde auto, weer vlot te duwen. Hij was vast slechtziende anders had hij zeker gezien dat ik niet de Hulk was. Gelukkig was ik niet de enige die staande gehouden was. En met vereende krachten (terwijl ik handig ook mijn kleine krachten inzette) kregen we het vehikel, dat ook zelf met gierende banden trachte los te komen, (waarbij alle modder rijkelijk over ons heen gestort werd) zo waar weer op de weg, en de man was zo blij als een kind, en ik natuurlijk ook vanwege de impact die ik gehad leek te hebben.
Ik bedankte de man voor dit vrolijke verzetje en het gratis modderbad en daarna ging ieder weer zijns weegs.
Ik moet nog een belofte inlossen. Ik beloofde een recept voor remouladesaus die als basis een knoflooksaus heeft.
Uit lang vervlogen tijden herinner ik mij (uit de tijd dat ons bedrijfsrestaurant nog gewoon kantine heette wat veel goedkoper klinkt (en ook veel goedkoper was)) dat er op vrijdag vaak een gebakken visje te koop was met een overheerlijke saus. Eigenlijk was die saus veel lekkerder dan de vis en we namen er altijd heel veel van. In die tijd zeiden we vaak tegen elkaar: vis is eigenlijk gewoon een bodem voor de saus!
Wij eten tegenwoordig op zaterdag vaak een gebakken visje van de visboer. Onze Harry houdt er ook van en komt er speciaal zijn bed voor uit. Bij die vis kun je ook verschillende sauzen kopen. Maar de laatste tijd maak ik die saus zelf, en deze wordt zeer gewaardeerd.
Hierbij dan een recept voor een klein schaaltje, genoeg voor drie gebakken Lekkerbekken:
1 grote eetlepel Mayo
1 gewone eetlepel Yoghurt
1 kleine eetlepel kleingesneden kruiden: peterselie incl steeltjes, bieslook
1 mini augurkje, geraspt óf 1 olijf op zoetzuur en dan geraspt
3 - 5 kappertjes
1 teen knoflook geperst
(evt snufje uienpoeder of beetje geraspte ui)
(evt. snufje citroengras)
wat gembersiroop of schepje suiker
Dit geheel mengen, de kappertjes wat pletten, en vervolgens het schaaltje een uurtje laten staan, na roeren, klaar!
That's all fokes!
