Een gevleugelde week.

Nu de bestralingen van Rita klaar zijn en het eindgesprek met de dokter (die zeer tevreden was over haar situatie) geweest is, werd het tijd om er eens op uit te gaan. Temeer daar Rita binnenkort weer zal gaan werken volgens een uitgebreid revalidatieplan die weinig ruimte laat voor uitjes.
We lopen hopeloos achter op allerlei geplande bezoekjes aan jullie en zien de komende tijd nog weinig ruimte daarvoor.
Met Rita gaat het steeds beter en ze kan al meer aan. De zware dingen laat ze liever aan anderen over (zowel thuis als op haar werk).
Wij zijn dankbaar voor het herstel en voor ons uitje naar Diever in Drenthe.
We bezochten op de heenweg haar zus Siny die moedig standhoudt ondanks haar ziekte. Ook zagen we daar Jaap, Stien, en Harry hetgeen heel gezellig was.
Daarna naar Landhotel Diever.

Het was meteen duidelijk dat we hier in het land van de woordgrappen arriveerden zoals dit uithangbord ook al laat zien...
Welnu, divers was het zeker, en wel in meerdere opzichten. Het weer was al heel divers. Beginnend met een zonnetje sloeg het al gauw om in een vliegende storm, en zo begon onze week al gevleugelde  trekjes te krijgen. Fietsen was niet te doen dus gingen we maar wandelen. Overal lagen afgewaaide takken, het was dan ook "takkeweer".
Een bediende in een restaurant had nog een andere typering over het weer: volgens haar was het "broekafzakkerig weer"....
Nu zeggen ze wel dat de Friezen zulke stoere mensen zijn maar dan kennen ze de Drenten nog niet.
Als er één ruig volk is, dan is het wel het Drentse volk.
Moet je maar kijken hoe ze slapen; dit zijn hunne bedden:

Ze liggen wel zo hard...., daar zijn de Friese bedden niets bij vergeleken.

En moet je zien wat ze eten:

 En daar durven ze nog rustig geld voor te vragen ook!

Er is ook Hunebed bier, en natuurlijk de woordgrap dat het Kei-goed bier is :-)

Ook het weer was ruig!
En met gevaar voor eigen leven vervolgden we onze weg in Diever, toen vlak voor onze ogen deze fiets dwars over de weg geblazen werd:

In Diever vind je vreemde winkels met twijfelachtige waar:

Tja , dat krijg je als "Boer zoekt vrouw", dat wordt ......

Je moet toch wel lef hebben om dit op je huis te plakken met zulk weer:

"Mijn eerste Lotusbloem, heb ik daar gekust...."

"Soms rent-ie door de jungle, en rukt bomen uit ....."

"Ali-Oep oep, oep oep-oep"

We hebben één dag enigszins kunnen fietsen, tussen striemende hagelbuien en omgevallen bomen door. Maar ook met opklaringen tussendoor.

Maar we hadden enorm geluk met ons hotel. Daar stond in de eetzaal een prachtige vleugel (merk  Perzina) waar je op spelen mocht wanneer je dat meende te kunnen. Ik had een paar muziekboeken bij me omdat Rita die vleugel al gezien had op een foto van het hotel op internet. Ik speelde de Jahreszeiten van Tsjaikovski, en toen ik het eerste deel daaruit speelde ("Am Kamin" dat is: "Aan de open haard", heel toepasselijk bij het weer :-)   ), kwam de dochter en mede-eigenaresse van het hotel, die zelf ook kan spelen, tevoorschijn, en deze riep uit: 

"Wat prachtig! Dat wou ik u toch even zeggen!" en ik hoefde niet eens op te houden! Ik was helemaal in de hemel natuurlijk en heb daar nog geregeld kunnen spelen. En dat was een uitkomst bij het slechte weer!

Op Goede Vrijdag waren we al weer thuis en mocht ik op de vleugel begeleiden tijdens de dienst van Goede Vrijdag. Ook een mooie vleugel. 

En alsof dat nog niet genoeg was, mocht ik met Pasen in Zeist begeleiden op een prachtige vleugel die ze daar opeens bleken te hebben! Ook een fijn weerzien van onze vrienden aldaar waar wij zoals altijd heel hartelijk werden ontvangen.

Daar moest ik denken aan een mooi lied over de opstanding van Jezus. Het is de tekst die ook wordt uitgeroepen door de paus bij het urbi et orbi : Resucito!, dat betekent: Hij is opgestaan! De Nederlandse versie van dit lied wat in 1976 vaak gezongen werd tijdens de charismatische conventie, kan ik niet meer vinden maar hier is wel de Spaanse versie met de tekst  Resucito.

Het geval wil dat ik as zondag in De Bilt ook weer mag begeleiden op de prachtige vleugel daar! 

Rita moet me inderdaad goed vasthouden zoals ze zelf zegt, anders zweef ik nog helemaal de hemel in met al die vleugels :-)  . 

Vroeger op de bijbelschool zongen we vaak het lied: 

"They that wait upon the Lord shall renew their strength, 

they shall mount up with wings as eagles. 

They shall run and not be weary, 

they shall walk and not faint; 

teach me Lord, teach me Lord, to wait.

Dat was een favoriet lied van wijlen Broeder Richards, de toenmalige directeur.

Vertaling:

Wie de HERE verwachten, putten nieuwe kracht; zij varen op met vleugelen als arenden; zij lopen, maar worden niet moede; zij wandelen, maar worden niet mat.Jesaja 40:31

En zo is het maar net!