En weer was er een aanval op mijn leven.
Als een knallende boer kreeg ik twee weken geleden een hevige epilepsie aanval.
Tijdens een korte wandeling rond ons huis werd ik onwel en spoedden wij ons naar huis waarbij Rita mij geregeld moest bijsturen.
Op de bank de neusspray toegediend en ik was weer een tijd "van de wereld" Dit was echter niet afdoende. Volgens de nieuwe inzichten dan maar een tweede keer. Met moeite heeft Rita zich door allerlei poortwachters heen geworsteld en een ambulance kunnen bewegen om toch maar te komen. Het was de schrik van haar leven. Zeker toen deze maar niet op kwam dagen. Pas na 20 minuten kwam de ambulance. Ik had te weinig zuurstof en te lage pols, dus direct aan infuus en zuurstof en naar het Antonius geracet alwaar ik met spoed geholpen werd. Ik moest in het ziekenhuis blijven maar in Nieuwegein was geen plek, dus dan maar naar Leidse Rijn.
De volgende dag bleek mijn zuurstof en pols weer goed en mocht ik naar huis.
Ondertussen was er nog een medicijn bij gekomen. Want, zo was de gedachte, twee verschillende medicijnen werken samen effectiever dan eentje met een nog hogere dosis.
Met dank aan Rita, onze kinderen, kleinkinderen, familie, en buren, eindig ik deze blog en hoop ik de volgende keer leuker nieuws te hebben.
