Zestig graden

Prachtig bloemstuk van onze kerk

De knie

Inmiddels zijn de hechtingen eruit gehaald en mag ik mijn knie 60 graden buigen. Daar moet ik mee oefenen.
Over 2 weken mogen we de Brace zelf naar 90 graden zetten
Na nog twee weken moeten we naar het ziekenhuis voor controle en daarna als het goed is op krukken lopen. Tevens mag ik dan op beide benen staan. Desondanks toch met krukken lopen.
Momenteel beweeg ik mij voort middels een looprek.
Ik wordt perfect verzorgd door Rita, die in de thuiszorg heeft gewerkt en dus van wanten weet.

Alle hectiek rond dit gebeuren is riskant voor mijn epilepsie.
Ik wel bijna-aanvallen gehad, maar verder niet.
De fysio komt aan huis maar de frequentie beperk ik tot een keer per week. Die dag ontvang ik verder geen bezoek.


Er waren vele steunbetuigingen, bezoekjes, en gebeden waarvoor dank

Ik mag mijn rechterbeen nu dus nog steeds niet belasten (er op staan)
Maar zoals Reginald laatst schreef  :
   "alles wat moet,
   hoeft niet op staande voet"
En daar houd ik mij aan.

Veel mensen zeggen tegen mij "Hou je haaks !" Maar dat kan helemaal niet!

De veranda/overkapping is bijna af en wordt door ons (niet door mij) verder aangekleed ed. Het duurt nog even, net zoals mijn herstel, voordat dat klaar is. Waarschijnlijk ben ik nog wel maanden bezig met de revalidatie.
Het is overigens  niet zo dat ik over twee weken direct normaal zal kunnen zitten want daarvoor zal eerst oefening nodig zijn.

Het duurt mij allemaal veel te lang. Met het mooie weer beweeg ik mij (heel voorzichtig) wel naar ons terras, en pas zelfs naar het nieuwe zitje

Tot zover. Op weg naar de 90 graden.

Bezigheden binnenshuis hebbende

Kon ik de vorige keer nog opscheppen over mijn hondenuitlaatservice voor mensen die slecht ter been zijn. De wrange humor is dat ik nu zelf zeer slecht ter been ben.  Ik heb echter zelf geen hondje wat uitgelaten moet worden.
Mijn knieschijf is in drie stukken gebroken door een lelijke val.
Niet vanwege de vallende ziekte (epilepsie )
Ik viel keihard op mijn stenen tuinpad  vanwege een onverwacht obstakel op dat pad. Ben in het ziekenhuis geopereerd en nu lig ik thuis op bed en slik pijnstillers.
.

Zes weken duurt de revalidatie. 

Ik heb nu een extra beperking: ik ben veroordeeld tot de beperkte ruimte van een huiskamer.
Ik mag de komende weken het rechterbeen niet belasten (er niet op staan). Mijn poot flink stijf houden .
Heb een zogenaamde Brace om te zorgen dat de knie maximaal 30 graden gebogen kan worden.  Na 2 weken: 60 graden en na nog eens twee weken 90 graden. Dan pas zal ik weer normaal kunnen zitten, naar de dienst kunnen gaan, piano kunnen spelen. Al die tijd krijg ik fysiotherapie. Oefeningen doen.

Ik zal jullie de details besparen van het gevecht om de huisarts op bezoek te krijgen, om een leenbed voor in de huiskamer te bemachtigen, om uit het ziekenhuis in de auto van Louis te geraken die mij thuis bracht.

Ik kan nu muziek luisteren en een beetje lezen en wat bloggen en tv kijken.
In zo'n situatie ben je gezegend met een lieve zorgzame echtgenote en met je kinderen alsook familie, vrienden en goede buren.

Leuk zo'n veranda hoor. Vooral wanneer je knieschijf gebroken is