Update
Vorige maand stonden enkele noemenswaardige zaken op het programma, zoals een epilepsie controle bij het S.E.I.N.
Daar zag de neuroloog duidelijk een verbetering.
Op deze voet gaan we dus verder: niet te lang intensieve dingen doen achter elkaar.
De maximale tijd daarvoor van een half uur kan nu ongeveer een uur zijn.
Voorzichtigheid blijft geboden en daarbij het (verbeterde) aanvoelen wanneer ik mij moet terugtrekken.
Deze dingen paste ik al toe, en dat moet zo blijven.
De neurologe had het over trainen om weerbaarder te worden. Dat trainen kan door je grenzen op te zoeken.
De volgende controle is over een jaar.
Je grenzen opzoeken....
Nou, dat hebben we geweten.Het ging toch nog mis op oud jaar.
Er kwam een aanval 's middags.
Die uitte zich door scheef kijken, trekken van de mondhoeken, pijn in de rechterarm, coördinatie problemen.
Gelukkig was Rita thuis die me naar de bank leidde alwaar ik de neusspray toegediend kreeg. Een keer was niet voldoende maar de tweede keer wel.
Gelukkig geen ziekenhuis nodig gehad.
Een incident zullen we maar zeggen.
Extra voorzichtigheid is geboden.
Het uit eten gaan met alle kinderen en kleinkinderen, en het tikkertje spelen met de kleinkinderen op een groot springkussen (waar je als volwassene niet op mag, maar toch als een orka een sprong wagen op het denkbeeldige strand om een zeehondje te verschalken )
is misschien geen goed idee.
Tot slot nog dit.
Op het programma Songs of praise hoorden we een prachtig lied.Hier een filmpje van gevonden en een vertaling toegevoegd wat hierbij gaat:
Hoe kan ik nu niet zingen
