Ik ging niets vermoedend op de fiets naar een onschuldig etentje met ex-collega's Harriëtte en Mieke.
Gezellig met hen bijgepraat en lekker gelunched. Op de terugweg ging het ergens mis en ik herinner mij de preciese toedracht niet. enkele flarden van herinneringen zijn: ik viel een keer (of meerdere keren?), ik was opeens op een busbaan, "omhelsde" een lantaarnpaal, raakte verstrikt in fietsenrekken, kwam op een lawaaiig studenten event terecht, wist niet meer hoe ik naar huis moest fietsen. Studenten vroegen me om te gaan zitten en even iets te drinken, een EHBO-'r raadde mij aan te blijven zitten, wat ik eigenlijk niet wou. De EHBO-'r belde een Ambulance wat ik schromelijk overdreven vond. De Ambulance kwam en ik bleek vlakbij het UMC te zijn, dus brachten ze me daar naartoe, terwijl ik alleen maar naar huis wou fietsen. Ze zagen echter dat ik scheef keek en links uitval had van coördinatie, en vele blauwe plekken, wondjes en bulten. Een verdikt linkerbeen en voet, een linkerarm die niet als mijn eigen arm voelde, ik kon mijn mobiel niet meer bedienen, etc.
Dus werd ik naar de eerste hulp gebracht en kreeg infuus en kwam op de MediumCare terecht van de Neurologie. Ik had lage bloeddruk en kreeg vocht toegediend, zo bleek later. Mijn linkerhand deed veel pijn en kon niets doen.
Ik bad "Heer help me" en had ook steeds een lied in mijn hoofd wat ik pas op het programma "Songs of praise" van de BBC had gezien.
Dat moeten we beslist eens gaan zingen in de kerk:
Creation sings the Fathers song
De liedtekst van creation sings
Louis heeft dit lied al voorgesteld in zijn kerk.
Hoe mooi is dat?
Ik dronk goed en mijn bloeddruk werd weer normaal, en ik kwam na een dag op de gewone verpleegafdeling van de Neurologie. Mijn linkerhand begon weer kracht te krijgen. Eerst kon ik alleen met een rollator lopen, maar die waren op dus kreeg ik dan maar een rolstoel die ik moest vasthouden en waarachter ik kon lopen. Ik veerde vrij snel weer op en kon de derde dag al weer lopen, zij het met veel pijn in het scheenbeen. Die pijn werd wel minder door te lopen.
Ondertussen werd een CT-scan en later een MRI-scan gemaakt.
Op de vierde dag bespraken we de uitkomst met de dokter en deze vond geen aanwijzingen voor een hersenbloeding op de scans. Wel was de hersenschade te zien die de PML in 2013 had veroorzaakt . Had deze dan mogelijk een Epileptische aanval veroorzaakt? Voor de zekerheid krijg ik nu extra medicijnen tegen zulke aanvallen.
Helaas was de benodigde info van het Antonius ziekenhuis niet binnen en kon men geen goede vergelijking maken met de scans van 2013. Dus ben ik nu overgedragen aan het Antonius voor verder uitsluitsel. Daar is men zo druk dat ik er pas half oktober terecht kan voor een gesprek met de neuroloog.
Na dit gesprek (op de vierde dag) mocht ik alweer naar huis!
Veel steun kreeg ik van Rita en alle kinderen. Het was ook een grote schrik voor hen, maar ze zagen me gelukkig dagelijks verbeteren.
Op dit moment ben ik thuis aan het opknappen en heb ik bij het pianospelen nog last van zwakkere coördinatie van de linkerhand, maar dit wordt ook langzaam steeds beter. Mijn linkeronderbeen doet nog wel pijn.
Thuis heb ik alweer de haringbietensalade en kruidenboters gemaakt.
De laatsten zijn erg lekker op tosti's en bij een pasta. En zo kunnen we de overvloedige hoeveelheid kruiden in onze tuin gebruiken.
Recepten daarvoor zijn te over op internet en in een goed kookboek.
Hier een link naar meerdere soorten:
kruidenboter-maken-5-recepten
Deze blog is alweer lang genoeg, iedereen bedankt voor het meeleven, kaartjes, telefoontjes, en jullie gebed! Noémi en Joëlle hebben me tekeningen gegeven en Noémi speelde op de piano en zong daarbij een lied over hoe leuk het is op school!
Noa had me gebeld in het ziekenhuis en was blij dat mijn ziekenhuis niet overstroomd was zoals die in Amsterdam :).
Ik dronk goed en mijn bloeddruk werd weer normaal, en ik kwam na een dag op de gewone verpleegafdeling van de Neurologie. Mijn linkerhand begon weer kracht te krijgen. Eerst kon ik alleen met een rollator lopen, maar die waren op dus kreeg ik dan maar een rolstoel die ik moest vasthouden en waarachter ik kon lopen. Ik veerde vrij snel weer op en kon de derde dag al weer lopen, zij het met veel pijn in het scheenbeen. Die pijn werd wel minder door te lopen.
Ondertussen werd een CT-scan en later een MRI-scan gemaakt.
Op de vierde dag bespraken we de uitkomst met de dokter en deze vond geen aanwijzingen voor een hersenbloeding op de scans. Wel was de hersenschade te zien die de PML in 2013 had veroorzaakt . Had deze dan mogelijk een Epileptische aanval veroorzaakt? Voor de zekerheid krijg ik nu extra medicijnen tegen zulke aanvallen.
Helaas was de benodigde info van het Antonius ziekenhuis niet binnen en kon men geen goede vergelijking maken met de scans van 2013. Dus ben ik nu overgedragen aan het Antonius voor verder uitsluitsel. Daar is men zo druk dat ik er pas half oktober terecht kan voor een gesprek met de neuroloog.
Na dit gesprek (op de vierde dag) mocht ik alweer naar huis!
Veel steun kreeg ik van Rita en alle kinderen. Het was ook een grote schrik voor hen, maar ze zagen me gelukkig dagelijks verbeteren.
Op dit moment ben ik thuis aan het opknappen en heb ik bij het pianospelen nog last van zwakkere coördinatie van de linkerhand, maar dit wordt ook langzaam steeds beter. Mijn linkeronderbeen doet nog wel pijn.
Thuis heb ik alweer de haringbietensalade en kruidenboters gemaakt.
De laatsten zijn erg lekker op tosti's en bij een pasta. En zo kunnen we de overvloedige hoeveelheid kruiden in onze tuin gebruiken.
Recepten daarvoor zijn te over op internet en in een goed kookboek.
Hier een link naar meerdere soorten:
kruidenboter-maken-5-recepten
Deze blog is alweer lang genoeg, iedereen bedankt voor het meeleven, kaartjes, telefoontjes, en jullie gebed! Noémi en Joëlle hebben me tekeningen gegeven en Noémi speelde op de piano en zong daarbij een lied over hoe leuk het is op school!
Noa had me gebeld in het ziekenhuis en was blij dat mijn ziekenhuis niet overstroomd was zoals die in Amsterdam :).
