De slak

Recentelijk kreeg ik toch weer een epilepsie-aanval, De neusspray bood maar tijdelijk soelaas helaas (hé dat rijmt !). Mijn mondhoeken gingen trillen en hoofdpijn en pijn aan een hand, wegkijken, niet meer recht lopen een lepel niet meer naar mijn mond kunnen krijgen.. Met moeite kreeg Rita mij op de bank om de neusspray toe te dienen.
De huisarts met spoed gebeld en deze kwam met een ambulance in de aanslag (voor de zekerheid).
Op dat moment leek een ziekenhuisbezoek niet meer nodig en we kregen het advies om de neusspray in zo'n geval nog een keer toe te passen, dat kon geen kwaad. Verder het advies om die spray zo gauw mogelijk toe te dienen, want dat kan erger voorkomen. Dat was een nieuw inzicht. Dus voortaan gaan wij de spray laagdrempelig toepassen. Een hogere dosis ant-epileptica kan niet meer, ik zit al aan de max.
Een grote tegenvaller weer, waar wij dachten/hoopten dat het niet meer zou gebeuren.
Rita heeft haar werk nu definitief opgezegd vanwege de risico's . Erg spijtig.
Ik heb het pianospelen in de regio opgezegd.
We gaan nog strikter de maatregelen toepassen die ik in de vorige blog noemde.
Verjaardagen zal ik niet meer bezoeken. Contact alleen met 1 of 2 personen tegelijk.

Ik zak
als een slak
omlaag
aan de paal
o wat een strop
maar ik krabbel weer op


Voor de aanval hadden we nog een mooie dag en rustten op een terras aan een riviertje
In de buurt bloeiden de sneeuwklokjes uitbundig:
















Matteüs 6 : 28, 29
"Kijk eens naar de lelies, kijk hoe ze groeien in het veld. Ze werken niet en ​weven​ niet. Ik zeg jullie: zelfs ​Salomo ging in al zijn luister niet gekleed als een van hen." ;
zegt Jezus opdat we ons geen zorgen maken.




Op het terras lag een vrouw te zonnen met zelfs blote armen. Ik vroeg aan haar of ze zometeen een duik ging nemen, hetgeen ze lachend ontkende.


Dit keer een link naar een leuk recept wat ik heb mogen maken. Dat viel zeer in de smaak. Het komt uit het leuke programma Binnenstebuiten:
Flammkuchen met courgettesoepje