Drie koningen

Nu Kerst achter de rug is gaan we richting het Driekoningen van 6 januari 2021.

Een wat ondergesneeuwde gebeurtenis. 

En dat terwijl we nog geen sneeuw gezien hebben.

 

Opnieuw een zachte winter?

Het heeft er alle schijn van.

Bloemen bloeien nog vrolijk door:

 

Aangezien er geen sneeuw is moeten we het hiermee doen:

 

 

Aanvulling op vorige Blog:

Bezoek kan ik 1 uur volhouden i,p.v. een half uur.

Het maken van muziek hou ik veel langer vol dan gesprekken.

Zo heb ik op eerste kerstdag kunnen begeleiden op de piano. 

De zaal was weliswaar leeg vanwege corona, maar het werd wel live uitgezonden.

Dat de zaal leeg was (op de muzikanten en de geluidstechnici na) had wel het voordeel dat er niemand op de vlucht kon slaan.

De vorige blog was veel te lang, dus hou ik het nu kort.

 

Tot slot nog een jazzy piano arrangement van een Engelse Carol: 

"We three kings of orient are"

Gespeeld op onze piano en met foto's van de jaarlijkse Kerststal in Den Bosch:

Lied van de drie wijzen 

 

Heel toepasselijk aangezien we pas de zogenaamde ster van Bethlehem hebben kunnen zien. (Zo wordt de conjunctie van twee planeten genoemd omdat deze samen op één ster lijken).

Dat verschijnsel dreef waarschijnlijk astrologen uit Babylonië ertoe om op reis te gaan richting Israël. Ze geloofden dat bij zo'n verschijnsel er iets bijzonders gebeurd moest zijn, in dit geval de geboorte van een wereldleider.

Een uitgebreid artikel hierover vindt je hier: De ster van Bethlehem

 

Tot slot wens ik jullie een gezegend (en corona vrij) jaar toe!

 

....

 

 

 

 

 

 

 

 

Beperkingen

Even een gezondheid resumé want niet iedereen weet dit (nog).

In 2012 ben ik behandeld voor Lymfeklierkanker, en wel het Mantelcellymfoom.

Ik werd met chemotherapie genezen maar had daarna wel een verminderde weerstand. Ik heb toen nog wel kunnen werken. Details vind je in de oudere berichten.

In 2013 kreeg ik (door verminderde weerstand. Gevolg-schade door de behandeling van de kanker) de zeldzame hersenziekte P.M.L. : Progressieve multifocale leukencefalopathie

Dat overleef je normaal niet. Ik zou nog maar ca. 3 maanden leven. 

Maar wonderen bestaan, en ik genas (mijn weerstand vermeerderde en overwon het hersenvirus). Er werd ook veel voor mij gebeden. 

En is ons hele leven niet een wonder van God?

Toch waren de hersenen nog wel beschadigd, er bleef een litteken. Dat litteken is er nog steeds net als bepaalde beperkingen die daar bij horen. Ik werd volledig arbeidsongeschikt.

In 2014 ontwikkelde zich Litteken-epilepsie.  Dat heb ik nog steeds, maar medicijnen onderdrukken de epileptische aanvallen. Toch kan er af en toe nog een kleine aanval komen wanneer ik mijn rust en pauzes niet neem. Ook wanneer iets te intensief is en te lang duurt (langer dan ca. een half uur). Ik ben in zoverre verbeterd dat ik ruim twee jaar geen ziekenhuis meer van binnen hoefde te zien

Met een speciale neusspray val ik in slaap en gaat het over.

Overigens heb ik nog nooit 's morgens een aanval gehad. Die komen tot nog toe alleen aan het eind van de middag.

Ik leef nu met beperkingen. Daarom is de ondertitel van mijn Blog veranderd in: "Leven met beperkingen". De titel blijft echter Lymfomania omdat die naam nu eenmaal bekendheid heeft gekregen.

Elk jaar moet ik voor controle een bloedonderzoek laten doen op kankerverschijnselen. Cholesterol wordt ook getest want die is aan de grens van het toegestane, of iets erboven.

Ik heb pas weer zo'n controle gehad en deze had weer een goede uitslag. Wij zijn dankbaar daarvoor!

Bovenal aan de Allerhoogste. Onze Vader in de hemel!

Ook ben ik gezegend met een lieve echtgenote die ook nog zorgervaring heeft!
 

Elk jaar moet ik ook naar een neuroloog voor controle van de epilepsie.

Een epileptische aanval voel ik enigszins aankomen. Meestal voel ik wel dat ik wat teveel heb gedaan, maar vaak gaat dit over wanneer ik mij direct terugtrek, ogen dicht en geestelijk ontspannen, wegzakken als het ware.

 

Ik ben gevoelig voor teveel prikkels. Met name geluid. Hard en/of snel pratende mensen. Maar ook intensieve bezigheden. Groepsgesprekken zijn sowieso intensief.

Na een gevulde dag heb ik een tussendag nodig, voordat ik weer een wat drukke dag heb. 

Op elke dag maar 1 intensieve activiteit         

 

Mijn brein is trouwens trager geworden sinds de P.M.L Mijn pianospel heeft ook een deuk opgelopen waar ik gedeeltelijk van hersteld ben.

Nou, dit is al een te lang verhaal geworden. Tot slot nog een link naar een "filmpje" wat ik heb gemaakt met klassieke muziek en zelfgemaakte foto's van zonsondergangen:

Zonsondergang en Rameau

De muziek is van Rameau uit de balletopera Les Indes galantes : 

1. Prologue Musettes résonnez 
2. Entree d'abris polimnie
   

In de weer

Dit keer waagden we het om een midweek in een huisje te verblijven.

Zou ik het volhouden?

Het weer werkte in ieder geval mee, het was prachtig!

We begaven ons naar een vakantiewoning in de "Weerribben" in casu de plaats Paasloo

 

Het park was er een van het bedrijf "De Roompot". Bij aankomst deed het park zijn naam eer aan: we kregen een welkomst koffie met een enorme hoeveelheid room!

 

Tijdens ons verblijf zagen we dochter Ineke meerdere keren met haar schatjes van kinderen.

Ze heeft nu drie dochtertjes. Genieten!

We huurden fietsen bij het park en gingen moedig op weg met behulp van de fietsknooppunten. Daar zijn (fiets)kaarten van te koop. Het is handig om van tevoren een route uit te stippelen. Die route bestaat dan uit een lijstje knooppunten. Met een goede app weet je al van tevoren hoe lang de route is. Eenmaal onderweg wijzen bordjes met nummers je de weg. Althans dat is de bedoeling.

Wat moet je nou doen wanneer je zo'n bord ziet:

Volgens je lijstje moet je naar 64 maar het VVV zegt dat je naar 67 moet.

Nog ingewikkelder wordt het in Coronatijd:

Op andere plekken gold er eenrichtingsverkeer. Op een fietspad!

Dan klopt je lijstje niet meer.

Je begrijpt: we kwamen helemaal in de knoop. 

Hoe nu? Gefietst en gefietst en gefietst. Hevig in de weer dus. We kregen er dorst van, maar er was nergens horeca te bekennen. Boerderijen gaven niet thuis en zogeheten Rustpunten bleken ook gestopt te zijn, hoewel ze beweerden open te zijn:

Maar na lange tijd kwamen we in een plaatsje terecht met de weinig hoopvolle naam:

Ik moest denken aan de compositie van Moessorgski: "Nacht op de kale berg"

 Toen we opnieuw verdwaald waren zagen we:

Het viel dus toch wel mee.

 Tijdens een wandeling zagen we ook weer merkwaardige kunstwerken:

 

Deze is voor als het regent

Dit zijn uit de klauwen gegroeide spetterkaarsjes.

 

                                                        Je weet wel, van deze dingen:

Iets anders: deze koeien hielden keurig afstand van elkaar. Een voorbeeld voor ons!

 

Dit was ons huisje:

 

Ons huisje had de vreemde naam: Tonmolen

Kijk, dit is nou een tonmolen

Onderweg nog meer bijzondere molens gezien:

Deze was in zijn wiek geschoten

 

 

Op het park werden we opgeschrikt door:

 

Maar de omgeving was prachtig:

Thuisgekomen werd ik getrakteerd op deze schoonheid:

Wat een bak hè

De gemeente heeft prullenbakken geplaatst bij twee hangplekken na overleg.

 

Je weet nog wel: die ik mocht aannemen als mijn kinderen. 

Ik voel me natuurlijk enorm rijk, dat begrijp je wel.

Het zijn dan ook hele bijzondere kinderen. 

 

Ze openen hun grote mond wanneer je die dichtdoet. 

Zoiets als wanneer je een varken aan z'n staart trekt dan gaat-ie vooruit. 

De vergelijking met een varken is zo gek nog niet. Ze ruiken nogal onprettig.

 

 

 

Het heeft mij uren gekost om die bakken open te krijgen. Hoe hard ik het ook probeerde, het lukte niet. Ook kruipolie bood geen soelaas. 

Na dagen proberen ging er een opeens open! 

Wat bleek?   

De gemeente had ze in haar oneindige wijsheid zo gemaakt dat ze pas open gaan wanneer je ze dichtdoet!  Je krijgt ze alleen open wanneer je met de klok mee draait! 

Toen lukte het, ook zonder kruipolie!

 

Ook elders in het land kent men het fenomeen adoptie van een prullenbak:

 

Zo ver zijn we hier nog niet

Er zijn bijzondere exemplaren te vinden:

 

Het is wat moeilijk te lezen maar er staat: "Hoera ik ben vandaag geadopteerd!"

Dat is een feestje waard!

Ook bij ons zijn prullenbakken geplaatst. Maar vraag niet hoe:

 

Een prullenbak vlak voor je neus. Wie wil daar nog zitten!

Dat lost wel een probleem op: 

als niemand meer op de bank wil zitten, krijg je ook geen rommel! 

Ik heb met de gemeente overlegd of dat niet beter kon, dat had ik de jeugd beloofd te zullen doen. Een betere plaatsing voorgesteld zodat je het mooie uitzicht bewaart en geen onprettige luchtjes in de neus. En vlak de wespen ook niet uit.

Ik kreeg de goegemeente niet mee.

                                De jeugd heeft hem zelf maar verplaatst

 

                

Op de Spaghetti berg is het beter gesteld:

                                                 Deze bak staat nu toch veel beter?

Deze is nog niet geadopteerd. Je ziet wat er van komt. Dit kind is volledig verwaarloosd. Ik heb meteen de kinderbescherming gebeld.

 Neem dan zo'n bak:

Die wakkert tenminste creativiteit aan.

                        Zou de kunstenaar op deze manier eerder "ontdekt" worden?

 

Voordat ik een prullenbak leeg, kijk er eerst in om te zien of er wel wat in zit.

Daardoor wordt ik weleens aangezien voor een armoedzaaier die wat eetbaars hoopt te vinden. Het deert me allemaal niet. Ik vind het eerder grappig!

 

Skatebaan belevenissen. 

Er is hier een skatebaan: 

 

Die wordt goed bezocht. Ook door mij. 

Maar niet om te skaten want dat kan ik niet. 

Er is wel wat anders te doen. Zwerfvuil rapen. Er is genoeg!

Er zijn daar drie prullenbakken, maar dat is toch veel te weinig ?

Ook hier weer leuke contactjes. Laatst vroeg een meisje of ze ook wat in de prullenbak mocht gooien. Heb je nou ooit?

Ze zag het kennelijk als een groot voorrecht. Wat het natuurlijk ook is. 

Jammer genoeg ziet niet iedereen dat zo. 

"Dat mag best" ; zei ik.

Vervolgens keek een nog kleiner meisje me vragend aan. Ze had een minuscuul rietje gevonden. "Wat kunnen jullie goed zoeken! Die mag er ook in." 

Het kleinste meisje zag ook een voetbal en wou die in de bak doen. 

Die paste er helaas niet in. 

Ze ging er toen maar mee spelen. Dat mocht van de aardige skatende jongens.

Er is veel vriendelijkheid in ons durp. Dat valt me gewoon op. Bijna iedereen begroet mij.

Van een hanggroep zei een meisje zelfs dat ze blij met mij waren. 

Heb ik mijn roeping gemist? Had ik jongerenwerker moeten worden?

Ik deed trouwens wel een keer jeugdwerk in de kerk (lang geleden).

 

Ik onderhoud nog steeds het natuurpad. Daar is men begonnen met een fietskerkhof. 

Zonder overleg met mij!

 

 

 

Hier is nog wat moois wat ik tijdens mijn omzwervingen tegenkwam:

Bloeiende waterlelies. Roze! 

That's all folks!

 

Groen doet goed

Groen is de modekleur van 2020

Wij doen ook mee.

We hebben onlangs een groen behang geplakt in de muziekkamer!

 

 

Trouwens wat dacht je van Groenland. Dat wordt ook steeds groener!

 

Veel mensen hebben echter tegenwoordig een tegeltuin.

Hun gedachte is dat deze onderhoudsvrij zou zijn.
Volgens mijn hovenier is een tuin nooit onderhoudsvrij.
Laatst werd achter ons weer zo'n T.T.T. gemaakt. (trieste tegel tuin.)
De eigenaar is zelf stratenmaker dus hij kon dat prima zelf. In de Corona tijd had hij er ook alle tijd voor.

Er is een trend om je tuin te betegelen. Er is een schrikbarend aantal tuinen betegeld in Nederland namelijk 6 op de 10 ! 

Maar... de tegeltuin is eigenlijk ouderwets.

We gaan weer terug naar het Stenen tijdperk. 

Zoals hier: Stenen tijdperk

Al die t.t.t.'s, (zucht)

Hun eigenaars moeten nu ook buiten gaan stofzuigen. Het is een extra kamer geworden en die moet je schoonmaken. Hogedrukspuiten, bladblazers zijn niet van de lucht.
 

Ik wordt er droevig van. Alweer geen ruimte voor de insecten (bijen!). De vogels komen ook niet aan hun portie regenwormen en larven.
Ook de afwatering is een probleem. Je mist ook de koelte van gras. En kleine kinderen wil je toch met blote voeten op het gras laten lopen en springen, etc? 

Kijk maar naar dit liedje: groen is gras

Er is gelukkig ook een tegenbeweging. Tegels worden weer ingeruild voor groen. 

Ontgroeningen (van studenten) zijn nu ook verboden.

Steden wisselen steen weer in voor groen (gedeeltelijk.  Arnhem 10 %)

 

Het groen, en vooral het tuinieren, blijken heilzaam te zijn. Het helpt bij het ontstressen. Diverse onderzoeken tonen dit aan. Mensen die tuinieren zijn gezonder (gemiddeld genomen). 

 

Kort en goed;

 

Wat een lol

Misschien kun je hier niet tegen, ik waarschuw maar even.
Maar je gaat het vast toch lezen.


Trouwe lezertjes weten dat ik hondjes uitlaat.
Daarbij ben ik zo gezegd ook hun drollenvanger.

Daarvoor zijn speciale zakjes te koop. Die kosten geen drol.

Toch hebben hondenbezitters daar aanmoedegingen voor nodig zoals:

Rechts staat: Opgeruimd staat netjes.

In tuinen staat vaak het verwijt: "Jij de lol. Voor mij de drol!" 

Het woord drol komt ook in andere talen voor:
Duits: "Drollig" (betekent zoiets als grappig)
Frans: "C'est drôle ça (grappig)

In ons land noemen moeders hun kinderen weleens vertederend: "Drolli".....

Er zijn speciale bakken geplaatst om poepzakjes in weg te gooien.
Daar mag ook zwerfafval in
Laatst stak er zelfs een kapotte paraplu uit!
Dat is vast niet de bedoeling.

Ook stond er een keer een complete GFT afvalzak naast. Of de gemeente die ook maar meenemen wou.

Laatst heb ik een overleg gehad met de koningin zwerfafval
Het blijkt dat je een prullenbak kunt adopteren (?!?. Dat leek haar wel iets voor mij.
Dat betekent een prullenbak in de gaten houden, en zo nodig legen.
Het is duidelijk, ik kan flink aan de bak! 


Wat te doen bij hangplekken waar elke dag weer veel zwerfafval geloosd wordt door groepen jongeren.
Ik heb wel de gedachte gehad om bramentakken te binden om de banken. Ik heb er genoeg. 
Of een plakkerige siroop over de bankjes te gieten.

Toch kreeg ik leuke contacten met jongeren die me zelfs bedankten, en soms meehielpen!
Ik hang steeds een zwerfvuil zak aan de bankjes, die soms door hen gevuld wordt.
Ook krijg ik best veel complimenten van ouderen dat ik dit doe.
De jongeren vinden dat er prullenbakken moeten komen.
Die waren er een paar jaar geleden, maar werden gebruikt als vuurkorf. De gemeente heeft ze toen verwijderd.

Dit is een van die hangplekken. Bij een belachelijk kunstwerk. 
De heuvel waarop deze staat, wordt de spaghetti berg genoemd, zo vertelde mij een klein meisje op het schoolplein.
Op het schoolplein was volgens haar ook afval. Veel blaadjes en zo.
Ik legde haar uit dat die niet tot mijn verzameling behoorden.

 
Het "kunstwerk" op de Spaghetti berg:

De coronatijd levert een nieuw type zwerfvuil:

Het mondkapje

Ik ben tegenwoordig ook een zogeheten Retenkrabber

Dat is iemand die reten krabt. Dat spreekt..
Reten zijn de ruimtes tussen tegels. Echt waar! Daar groeit onkruid namelijk.

Er bestaat ook "Herman de retenkrabber bier". 

                                                             Wie durft het aan?



Op de valreep:

 

Drenthe doet wat met je

Wij waren pas in Norg.

In al onze behoeften was voorzien.

We waren in een vakantiehuisje midden in het bos.
Op veilige afstand van andere huisjes.

Prachtig weer en fantastische vogelconcerten. 
De vogels hoefden tijdens hun concert geen afstand te houden hetgeen de kwaliteit duidelijk ten goede kwam.

Veel gewandeld en gefietst.

Veel mooie natuur:

De Drentse Aa

Bijzondere plaatsjes: Leegkerk (past wel in deze Coronatijd) , Ëen, Aa, Amerika.
In Amerika kwamen we Berend Botje niet tegen. Die was weer terug in Zuid Laren

Voor de ruilverkaveling waren er in de buurt veel akkertjes getuige dit bord:


Er waren soms de vreemdste namen:  
Kostverloren, Koppiesakker, Slim, Krul, Koechieskalfsbos, 
Heilige ding, Scheefbomen, Munsters, Valkenkoor, Zwonken, Plooi











Op ons terras kwam een Meikever op bezoek:

Dat zijn hele sociale beesten, wist je dat?  

Hier helpen ze elkaar Meikevers

Zo iemand moet een rotje in z'n gat.

's nachts beleefden we spannende avonturen
Er was bij het huisje een schuurtje met metalen golfplaten:

Daar was een enorm tumult wat je uit de slaap hield

 

De eigenaar had er tevergeefs gaas over gespannen.

Daar vond een ware "Danse macabre" plaats van steenmarters wat natuurlijk pas stopte bij het ochtendgloren

Maar dat was nog niet alles. 
Op ons dak werd geknikkerd, Je hoorde ze rollen over de dakpannen (dennenappels?)

Op een dag kon ik het huisje niet meer vinden en vroeg ik de weg aan een andere bewoner. Deze herkende mij als overbuurman. 
"O, u zit in het huisje van Tjeerd".
"Dan moet jij oppassen, want hij heeft er overal camera's hangen"
Thuisgekomen ging ik op zoek naar die camera's.
Ik vond 4 kanshebbers inclusief twee "Kabouter Puntmutsen". Wellicht bedoeld als extra afschrikking

Sindsdien zaten we wat ongemakkelijk op ons terras.

Bij vertrek de verhuurder hiernaar gevraagd.
"Dat was de overbuurman zeker"
Die had er weleens over geklaagd en wou ze weg hebben.
Maar het waren alleen maar vogelhuisjes!

De parkeerplek bij het huisje had een lantaarnpaal. Daarop had hij een nep camera geplaatst. Die had de overbuurman eraf geslagen.
Ook had hij een keer een nachtcamera geplaatst (niet nep) om het raadsel van het lawaai 
's nachts te ontrafelen. Maar de overbuurman had die afgepakt. "Dure dingen zeker"; zei ik.
"Ja, 80 euro bij de ALDI"

Zonder het te weten waren we in een ware parkvete terechtgekomen.

Hoog tijd om weg te gaan.