PML troebelen

PML betekent progressieve multifocale leukoencefalopathie.
Dit zou de nieuwe naam moeten worden van deze blog want de lymfeklierkanker is nu niet meer het onderwerp (of hoogstens zijdelings) maar veeleer mijn neurologische aandoening die mij hoofdbrekens kost. Het is voor ons nogal ongrijpbaar en nog minder beheersbaar. Het is wat wanneer je aan je eigen waarnemingen en geheugen te moeten twijfelen.Vanochtend had dit een nieuw dieptepunt bereikt waardoor ik heel bedroefd werd en dit gelukkig met Rita kon delen. Samen kwamen we er achter dat als ik aan het piekeren ben, dit  kan komen door het tijdelijk kwijt zijn van bepaalde basiswaarheden (daarmee bedoel ik de waarheden waardoor je weet waarom je bestaat en hoe je kunt leven.) In de psychiatrie vragen ze de patiënt dit soms ook om op te schrijven. Vanwege de kortsluitingen soms in mijn hoofd is dit ook een zinvolle aktie voor mij. De basics weer vaststellen en opschrijven voor als ik in de knoop zit en naar terug kan grijpen. Die basics moeten vastgesteld worden op een moment dat jejezelf goed en in goede conditie acht.  Ook is belangrijk om te herkennen dat je in de knoop dreigt te komen: je gaat piekeren waar je met je verstand niet uitkomt. Eigenlijk is elke vorm van piekeren al foute boel en reden om aan de bel te trekken. Besef dat je door je ziekte juist in zo'n piekersituatie komt. Door dit te erkennen, kun je jezelf met een korreltje zout nemen en dan teruggrijpen naar je basis. Bijbelse waarheden helpen je hierbij, als je daarin gelooft. De kracht van de bijbel heb ik vaak ervaren en geeft mij mijn basis:
1 God is goed,
2 Hij heeft mij (en jou) gewild en heeft mij lief en wil het beste voor mij (en jou).
3 Hij heeft een plan voor mij (en jou) en
4 Amor ergo sum! Zoals een dominee een keer betoogde. Aardig gevonden vond ik dat en immers de liefde maakt het leven pas echt het leven waard, niet waar?
4 Ik heb dus nog een taak zolang ik leef. In ieder geval voor mijn gezin, familie, vrienden, etc.

Andere tips:
Richt je focus zo mogelijk buiten jezelf, dat lost al veel op. Doe iets voor een ander, los iets op voor een ander. Soms helpen simpele dingen ook zoals een dutje doen waardoor je alles weer anders (optimistischer) zal zien.
Kontakten hebben, helpt ook veel.
Beste mensen, ik schrijf dit nog maar eens op, voor jullie wellicht gesneden koek hetgeen het voor mij ook zou moeten zijn. Maar door mijn ziekte, zo ontdekte ik vanochtend, kan dit ook in de war raken. Griezelig hoe breekbaar je eigenlijk bent. Maar in dit alles zijn we in Gods veilige handen. Hij is immers de Goede Herder!