Lymfomania: Good tidings

O Though that tellest good tidings (Handel)
Gezongen door de zangeres Kathleen Ferrier die ondanks haar succes toch gewoon kon blijven en menselijk.

of deze modernere jazzy versie van Take 6 (a capella!):

O Though that tellest good tidings

In deze tijd van verwachting heb ik ook goed nieuws te vertellen:
Op 29 oktober was ik bij de neuroloog. Daar was ik in geen maanden meer geweest. Ik zou namelijk eerst een neuro-psychologisch onderzoek krijgen. Toen ik daar de brochure van kreeg, las ik dat het een nogal zwaar ervaren onderzoek betreft en daar voelde ik niets voor. Het risico uit mijn balans te geraken leek mij best groot toe. Maar nu dus eindelijk weer eens contact gehad met de neuroloog. Deze verklaarde vrij stellig dat het PML-virus overwonnen is want "anders zat u hier niet". Een scan is niet meer nodig. Kennelijk is mijn verzwakte weerstand weer danig aangesterkt zodat het jc-virus overwonnen kon worden! De kans daarop noemde de neuroloog destijds uitermate klein.
Fantastisch nieuws dus waarvoor wij de Heer erg dankbaar zijn! Het pml-virus wat brutaalweg de naam jc-virus draagt, is overwonnen door J.C. Kan het nog mooier?
Dat betekent dat mijn levensverwachting weer normaal geworden is!
Natuurlijk ben ik daarmee nog niet van mijn hersenletsel af. Maar t.a.v. de hersenen is niets onmogelijk en bij God is sowieso niets onmogelijk, en ik kan al melding maken van een weinig herstel. Zo'n herstel duurt meestal jaren en niemand kan zeggen hoeveel procent je kunt herstellen. De neuroloog bevestigde mijn vermoeden dat beweging gunstig is voor de hersenen! 't Is maar dat je het weet.
Nog meer goed nieuws komt van mijn hematoloog af:
Mijn bloedwaarden zijn gestegen en de kanker is in geen velden of wegen te bekennen. Mijn hb heeft zelfs een normale waarde! Ook zijn mijn cholesterol waarden verbeterd zodat ik daar ook geen extra actie hoef te ondernemen. Dat krijg je van al dat bewegen .....

Op dit moment heb ik nog wel last van vervelende stemmingen en zijn mijn concentratie en verstandelijke vermogens nog niet op peil. Ook kan ik niet tegen teveel prikkels.
Maar verder gaat het goed en kan ik al weer veel. Doordat ik veel gezond werk doe is mijn lichamelijke conditie misschien wel beter dan hij ooit geweest is! Een kantoorbaan is namelijk zóó ongezond, hovenierswerk is veel gezonder!

Ik heb pas een afscheidsborrel gekregen van mijn werk. Daar kon ik nog afscheid nemen van mijn fantastische collega's of beter: tot ziens zeggen, we houden contact. Het was hartverwarmend en ik kreeg heel toepasselijke en leuke cadeau's. Zoals een boek met de titel: Buiten! door Arjan Postma, een boswachter.
Ook kreeg ik nu al een kerstpakket met lekkere dingen en recepten voor op de plank, en plankjes gemaakt van olijvenhout... Ik wist niet dat zoiets bestond, heel leuk en creatief.

De mooie pennen die ik kreeg wilden benadrukken: "wie schrijft die blijft" en ik werd aangemoedigd om dat te blijven doen. De paraplu bevestigde mijn buitenactiviteiten bij weer of geen weer. Want zoals de Duitsers zeggen: Slecht weer bestaat niet, er is alleen slechte kleding. En inderdaad houdt regen de gemiddelde Duitse toerist niet tegen om eropuit te gaan.

Ik heb nu verschillende soorten hovenierswerk.
Ten eerste werk ik bij Makeblijde, een landschapstuin die door een groep vrijwilligers wordt bijgehouden. De leider van het vrijwilligerswerk Jeroen is heel ontspannen en is heel blij met onze inzet, en uit dat veelvuldig met: "hier ben ik wel zo blij mee" en daar worden wij natuurlijk blij van, hetgeen uitstekend past bij de naam van deze tuin :) . Jeroen's visie is zeer mens gericht: ieder moet zich prettig voelen bij dit "werk" en er is veel mogelijk en hij houdt rekening met je eventuele beperkingen.

Deze haagbeuk (Of was het nu een beukhaag?
Want die bestaan allebei en zijn geenszins hetzelfde!)

Deze was te hoog en moest een kopje kleiner gemaakt worden.

M.b.v. een touwtje en een stevige trap, lukt mij dat prima.

Een andere klus bestaat uit het tuinonderhoud bij particulieren waarbij de tuin hun soms letterlijk boven het hoofd gegroeid is...

Tuintjes van particulieren zijn soms zo verwaarloosd
dat je met het snoeiafval makkelijk twee van zulke aanhangwagens kunt vullen....

De derde klus bestaat uit het bijhouden van het landgoed "De Wickenburg"
Het betreft een landgoed met bijzondere bewoners, daar kan ik je nog weleens wat leuke dingen van vertellen.
Op de foto hieronder moest ik het pad vrijmaken van bladeren m.b.v. een bladhark. Dat is een betrekkelijk geniaal instrument waarmee je ook bladeren kunt verwijderen van een grindpad, zonder dat je al het grind meeneemt!

Er wonen hier ook wat kunstzinnige types die heel blij waren dat ik deze paddestoelen gespaard had. Ik antwoordde dat dat puur per ongeluk was en dat ze voor hetzelfde geld wel gesneuveld waren....
Ja, deze paddestoelen zijn gemaakt door de grote Kunstenaar, wie evenaart dit?
Daar was de kunstenares het wel mee eens.
Op de achtergrond zie je de duiventoren van Wickenburg.

Het tuinwerk bij particulieren gebeurt onder leiding van Jan via een stichting die allerlei kleine klussen kan uitvoeren. De mensen moeten daar wel een bijdrage voor betalen die gesteld is op 12,50 euro per uur. Een professionele hovenier schijnt wel 40 euro per uur te vragen.
Toch heb ik al een verschil van mening met Jan. Want hij wil dat ik efficiënter werk (met machines) en niet "takje voor takje".
Dat laatste spreekt hij dan uit alsof hij net een vies insect heeft doorgeslikt...:)
Volgens mij mag tijd geen issue zijn bij vrijwilligerswerk. Je werkt immers met vrijwilligers die beperkingen kunnen hebben of al ouder zijn. Ik heb ook een keer een mooie reportage gezien van een zorgboerderij die als volgt werkt: ze maken dingen op bestelling maar zeggen er direct bij dat ze niet kunnen zeggen wanneer het klaar is. Ze werken immers met mensen met beperkingen. Die zijn de ene dag fitter dan de andere dag. Het mooie is dat ze op die manier toch kunnen rondkomen en ze hebben veel tevreden klanten. M.i. moet Jan een soortgelijk model invoeren. Maar zijn weerwoord is dat sommige klanten dan kritiek uiten als sommige vrijwilligers ergens lang over doen. Maar ja, dat komt omdat hij met een prijs per uur werkt. Hij moet m.i. gaan werken met een vast bedrag en dat bedrag niet baseren op tijd. Wordt vervolgd dus.
Wat vind jij?
Verder is het wel afwisselend werk, je komt steeds bij andere mensen en andere tuinen!

Tot slot nog wat herfstfoto's: