Zomerse dagen

De afgelopen week werd ik verrast door het krijgen van tekeningen van kinderen. Eén van mijn kleinkind Noémi en eentje van een jong meisje bij ons uit de kerk: Febe.
Om bij de laatste te beginnen, daar zit een heel verhaal aan vast want dit meisje en haar zusje bidden al een hele tijd voor mij. Het maakte vooral indruk dat ik mijn haren verloor en als Febe dan vroeg of de haren alweer aangroeiden en haar ouders die vraag ontkennend moesten beantwoorden, was haar conclusie simpel: dan moeten we daar nog voor blijven bidden...
Wat een voorrecht om zo'n jonge oprechte bidster achter je te hebben!
Nou Febe, ik kan je nu zeggen dat er al wat haartjes beginnen te groeien namelijk bij mijn snor en mijn baard. Alleen scheer ik die er weer af omdat ik geen snor of baard wil, maar wie weet volgt spoedig ook de rest, zoals boven op mijn hoofd...
Heel erg bedankt voor je gebed en je tekening van een diamant met allerlei kleuren.
Eén kleur is bijzonder vrolijk want daar lacht een gezichtje in.
Ik zie er maar de veelkleurige wijsheid van God in die zich ook uit in de veelkleurige schepping, waar zoveel moois en grappigs in is te zien! Laten we dat vooral niet over het hoofd zien!

De opa van Noa en een niet geheel vrijwillige Noa:

Noémi maakte de volgende tekening:

Daar staan twee bijzondere dieren voorop met lange nekken, Giraffen, en die kijken verder dan hun neus lang is hoor, die kijken niet alleen naar hun huidige situatie of misère maar zien vooruit en zijn daardoor de rust zelve! Een wijze les voor mij.

De afgelopen tijd was het vaak mooi weer en af en toe konden we er even op uit, al is onze actieradius nog beperkt, gedomineerd als ik wordt door het op tijd nemen van (bij)voeding, het verplicht doen van een tukkie, e.d..
Zo is er zowaar een kasteeltuin in Schalkwijk maar dan wel zonder kasteel...

Kasteeltuin van Jonkheer Ram

En op "Open Monumentendag" waren er heuse kastelen open met tuinen, zoals kasteel Lunenburg:

Kasteel Lunenburg

We hebben onze kleinkinderen weer meerdere malen mogen zien:

Die ballonnen van tegenwoordig... Zelfs met zoveel ballonnen kwamen deze twee veertjes nog niet de lucht in.

Noa heeft het bellen ontdekt:

Kennelijk heeft de andere partij heel wat te vertellen want Noa komt er alleen maar af en toe tussen met "Ja, ja"...

Situatie nu
De situatie van mij nu is op sommige punten verbeterd, meer energie, het lopen gaat steeds beter.
De fysio bleek tweemaal per week een heel uur te zijn i.p.v. een half uur. Maar na 45 minuten is het voor mij wel welletjes, anders ga ik er nog van afvallen... Maar dit bevalt verder goed.

Zorg-/Gebedspunten:
Het gewicht wil nog niet toenemen. de laatste week blijk ik 's avonds verhoging te hebben (38,0 graden) wat 's ochtends weer weg is. Vandaar dat ik mij 's avonds niet zo fit voel. Dit lijkt vandaag wat beter en hopelijk loopt dit met een sisser af. Het is denk ik een ontsteking in de darmen die door voorzichtig eten vanzelf over moet gaan. Zo niet, dan wenden wij ons (yikes) weer tot het ziekenhuis...
Het is zoals mijn broer Wout noemde: een Echternach processie, je gaat drie stappen vooruit en dan weer twee stappen achteruit (er is inderdaad in het Luxemburgse Echternach zo'n processie waarbij men zich tot ca. 1947 zo voortbewoog).
Of zoals collega Harriëtte zo treffend uitdrukte: ik zit op een mul en stijl zandpad om over de laatste duin heen te klimmen waarachter dan de beloofde zee ligt.