het kan altijd erger

De vorige serieuze blog ging over mijn darmproblemen en mijn afnemende gewicht.
Inmiddels is er weer genoeg gebeurd zodat een update over mijn toestand gerechtvaardigd lijkt.

Ten eerste hebben we het probleem van de gewichtsafname los kunnen laten (in gebed over kunnen geven aan de Heer) en de situatie van vervolgonderzoeken kunnen accepteren.
Op dit moment is de gewichtsafname gelukkig gestopt (omdat de eetlust iets verbeterd is), God zij dank! Hartelijk dank voor jullie steun, bezoekjes, kaarten, gebed, etc.!

Afgelopen donderdag zou de dokter verder uitslag geven over de bloedonderzoeken. Dat deed hij echter niet. Ik belde eerst zelf naar hem maar toen zat hij niet achter zijn bureau en kon mij geen uitslag geven, hij zou mij later terugbellen. Niet dus, heel vervelend zo'n slecht bereikbaar iemand.
Ondertussen had ik via de post een uitnodiging gekregen voor een duodenoscopie en wel op afgelopen maandag. Dat is zo'n onderzoek waarbij ze met een slang via je mond naar binnengaan om je maag en twaalfvingerige darm te bekijken, heel fijn.

Zaterdag voelde ik mij 's-ochtends erg goed en heb eindelijk eens een boterham genomen als ontbijt en zelfs met gekookt ei. Die voelde ik na ca. 3 uur wel in mijn darmen maar werd toch goed verteerd. Op dit moment eet ik nog steeds brood en ook tussen de middag, een hele vooruitgang! Toch spelen mijn darmen nog steeds af en toe op, we zijn er nog niet. Afgelopen zondag werd ik zelfs nog misselijk, en gaf helaas over.

Het onderzoek afgelopen maandag viel mee, het duurt maar een paar minuten. Mijn keel werd met spray verdoofd (wat ik kokhalzend onderging). Daarna kreeg ik een muilkorf in de vorm van een bijtring zodat ik hun slang met kostbare camera tenminste heel zou laten. Die bijtring dient goed als afreageermiddel: zo gauw je moet kokhalzen kun je het best flink bijten, dat leidt je dan af.
De onderzoekers vertelden meteen al dat het er allemaal goed uitzag maar dat er kweekjes (biopten) zijn afgenomen van de maag- en darmwand die verder onderzocht zullen worden. De uitslag daarvan hoor ik 30 oktober pas.

Laatst vertelde ik iemand van mijn gewichtsafname. Toen hoorde ik het relaas van een vrouw die vanwege een in het ziekenhuis opgelopen darminfectie, ook gewicht verliest en daar niet tegen kan eten. De bijvoeding die ik eet, kan zij niet verdragen en moet zij moet uitwijken naar andere (minder effectieve) bijvoeding. Het kan altijd erger...

Ik vind het heel wat dat ik twee flesjes bijvoeding moet nemen om op gewicht te blijven. Maar Rita vertelde me van een collega haar man die vanwege zijn ziekte hemofilie ook twee flesjes overdag inneemt maar 's-nachts bovendien nog drie! Dat moet om de nodige eiwitten in het bloed op peil te houden.
Waarmee ik maar wil zeggen: Het.....

Op de fysiotherapie vertelde ik de therapeute over mijn eetproblemen en gewichtsverlies. Een zeer vermagerde medepatiënte hoorde dat aan en vertelde mij dat zij die bijvoeding haast niet door haar keel kreeg. Ik vroeg haar: "Heeft u ook een chemokuur ondergaan?"
Ze antwoordde: "Wel vijftien, ik ben al twee jaar bezig maar het dient alleen ter onderdrukking van de klachten want genezing zit er niet in...".
"Het houdt natuurlijk wel een keer op dat ik die kuren blijf ondergaan". Maar voorlopig ging ze door en deed zelfs aan fysiotherapie en was er vrij monter onder...
Daarmee kom ik toch weer op mijn punt:.....