Lijdensweek

Een nieuwe lente, een nieuwe look.

Rob 2.0 ?

Op veler verzoek dan nu toch de onvermijdelijke foto van de nieuwe versie van Rob. Ik ben er nog niet over uit of dit een 'minor' releasenummer (versie 1.1) of 'major' releasenummer (versie 2.0) moet krijgen, maar ik sta open voor suggesties. Ondertussen heeft deze versie wel voordelen hoor: ik ben heel snel klaar met douchen, het scheren kan ik zelfs om de dag doen i.p.v. elke dag, ik hoef geen weerbarstige haren te kammen. Nadeel is dat het nog wel erg koud is buiten en je daarom toch wel een pet nodig hebt.


Lijdensweek
Belofte maakt schuld. Ik had beloofd nog een keer terug te komen op het boekje van Dr. A.F. Troost, Morgen zal het Pasen zijn. Dat heeft als subtitel: een rondgang om het waarom van het lijden.
Hij gaat in op de geschiedenis van Job. Job krijgt van van zijn vrienden allerlei antwoorden waarbij de eerste drie er toch van uitgaan dat Job zelf wel ergens schuldig moet zijn aan zijn lijden. Dat is echter niet zo, het lijden is Job overkomen door de speelruimte die er is voor het kwaad in de wereld. We leven in een gebroken wereld waarin God nog niet alles in allen is, want dat laatste is toekomstmuziek. Er is niet altijd een antwoord te vinden waarom ons dingen overkomen. Soms zien we achteraf wel bepaalde lijnen en hoe God dingen toch weer ten goede gebruikt, maar dat zien we niet altijd. We moeten dan genoegen nemen met het feit dat God het antwoord wel weet. Sterker nog, Hij is het antwoord, Hij is ook het antwoord op de vraag hoe we het lijden kunnen verdragen: alleen in Hem (i.e. in diepe verbondenheid met Hem) kunnen wij het dragen.
Denk hierbij ook aan de geschiedenis van Jezus en de blindgeborene (Joh 9:1-41). De discipelen vragen Jezus waarom de man blindgeboren is. Is dat vanwege de zonde van zijn ouders of vanwege zijn eigen zonde (waarbij we ons kunnen afvragen wat de discipelen hier voor ogen hadden: want wat kan een baby in de moederschoot al voor zonde doen om vervolgens als straf blind op de wereld te komen? Of dachten ze aan de erfzonde?).
Het antwoord van Jezus is: het is niemands schuld dat hij blind geboren werd, maar Gods werk moest door hem zichtbaar worden.
Job krijgt van God ook geen antwoord op het waarom, Hij krijgt wel een ontmoeting met God, God openbaart zich op een diepere manier aan hem zodat hij de hand op zijn mond legt uit ontzag (Troost noemt dit het handwoord wat Job krijgt) en uitroept: van horen zeggen had ik van U vernomen, maar nu heeft mijn oog U aanschouwd (Job 42).
Toch vinden we wel mogelijke redenen voor het lijden in de bijbel:

• het kan dienen tot beproeving van ons geloof (zelfs Jezus werd beproefd in de woestijn, zouden wij dat dan kunnen ontlopen? (Mat. 4:1-11; Marc. 1:12-13; Luc. 4:1-13))
• het kan helpen ons te vormen (Rom. 5:3-5)
• het kan dienen tot het zichtbaar maken van Gods werk, bijv door genezing van de ziekte of ook wel tijdens je lijden dat je door God (beter) gebruikt kunt worden (Joh 9:1-41).

Hierbij is het ook nodig om je venster niet puur op je aardse bestaan te richten maar ook op het hiernamaals. We worden immers ook gevormd t.b.v. het hiernamaals, voor de taken die we dan krijgen. Dat is niet om ons passief te maken in ons leven, zoals de al oude kritiek die we in de geschiedenisboeken op school voorgeschoteld kregen: "godsdienst is opium van/voor het volk" (Karl Marx/Lenin). Maar het verandert onze grondhouding in die van vertrouwen en overgave aan God om van daaruit actief te zijn voor het goede.

Is al het lijden Gods wil? Dat niet maar Hij kan het wel ten goede gebruiken. Is het dan door Gods toelating? Daar heeft Troost (net als Calvijn) moeite mee, omdat toelaten voor hem eigenlijk op hetzelfde neerkomt als willen. Zelf vind ik daar wel een verschil tussen.
Ik zie ook een verschil tussen actieve en passieve euthanasie, maar ik weet dat sommigen die twee als even laakbaar of juist toelaatbaar zien.

Ik heb pas een interview gezien met Jeannette Westerkamp. Zij heeft ook veel lijden meegemaakt en gezien (o.a. Lymfeklierkanker) maar is desondanks Gods liefde meer gaan zien. Het lijden wat zij zag is zelfs groter geworden gedurende haar leven maar daarnaast is Gods liefde ook groter voor haar geworden. Zij heeft geen antwoorden gekregen die het lijden oplosten, waardoor die twee uitersten naast elkaar bestaan en dat heeft ze leren overgeven...
Dat komt overeen met hoe ik het zie al heb ik lang niet zoveel meegemaakt als zij.