We kwamen op de D2 afdeling alwaar ons een verrassing wachtte: ik krijg al direct een éénpersoonskamer en zal die ook houden! En dat terwijl er tot voor kort nog een tekort was aan beschikbare tweepersoonskamers, laat staan éénpersoons!
Dit vind ik echt een cadeautje! Hierdoor heb je meer privacy, ook met bezoek, en ook wanneer ik telefoneer. Bezoektijden kunnen ook makkelijker aangepast worden. De piano zal nu geen enkel probleem zijn, etc. Het kamernummer is D212.
De tweede verrassing was dat ik mede-patiënt Ivo weer zag met zijn vriendin, nota bene precies tegenover mijn kamer. Hij was hier voor een dagbehandeling en hoorde dus eigenlijk op de short-stay maar omdat die vol was kwam hij op een gewone zaal terecht net tegenover mij! Hij moet nog een enkele dagbehandeling en is dan klaar, de bofkont...
Het inbrengen van de lijn gebeurde pas om 14.00 uur zodat Rita en ik nog samen konden lunchen in het restaurant.
Het inbrengen van de lijn was nu wat pijnlijker omdat ik proefkonijn was voor een dokter die dit nog moest leren. Het lukte haar niet om het te prikken bloedvat te vinden, dus nam de leermeester het over.
Ik had wat nabloeding maar het is verder goed gegaan. De longfoto liet zien dat ze mijn long gelukkig gemist had.
Om vijf uur kwam de ziekenhuismaaltijd en daar had ik zelfs nu al wat moeite mee, dus dat belooft wat... Rita kwam 's avonds weer langs en we gingen nog even wandelen en lekkere koffie drinken, nu kan dat nog, ik mag nog van de kamer!
Wat ook nog kon was tweemaal op en neer naar parkeerdek 7 klimmen, voor de nodige beweging. Daardoor kon ik ook nog een goede daad doen: een meneer had net 20 eurocent tekort voor zijn parkeerticket. Ik overwoog dat ik zonder die 20 cent de crisis nog wel te boven zal komen, en deze meneer was weer blij, en nee, het was m.i. geen drugsverslaafde...
DAG -6
Het is wat lastig om een bericht te maken vanaf hier. Ik heb dit via mijn mobiel gedaan omdat ik dan foto's van mijn mobiel kon meesturen, maar daardoor maakt hij er html van die ik op ambachtelijke wijze op de html manier moet aanvullen. En dat ook nog m.b.v. een I-Pad waar ik nog aan moet wennen. Bloed zweet en tranen dus.
Dag -6 is bedoeld als kopje boven dit verhaal. Vandaag is het dag -6 wat betekent dat er nog zes dagen te gaan zijn voordat ik mijn stamcellen weer terug krijg. Het betekent ook zes dagen zware chemokuur. Om twaalf uur kreeg ik de eerste kuur. Daar werd ik ietsje warm van, ietsje zwaar hoofd, af en toe misselijk. Lijkt nog mee te vallen dus.
Mijn bloedwaarden zijn goed:
Hb 6.9
Bloedplaatjes 101 (toch een stuk lager dan vorige keer: 347)
Leuco's: 2.9 (ook iets lager)
Ik ga nog vragen hoe het kan dat die bloedplaatjes opeens zoveel lager zijn, ook al zijn ze goed genoeg.
Verder nieuws is dat ik hier te boek sta als 'contact geïsoleerd' (nog net niet contactgestoord) vanwege een verdenking op besmetting met de VRE bacterie. Ik schijn een keer op dezelfde kamer gelegen te hebben met een VRE patiënt. Na vier dagen afname van een kweek moet de waarheid aan het licht komen. Ondertussen ben ik een onaanraakbare, ik hoef nog net niet zelf "onrein!" voor me uit te schreeuwen...
De electrische piano mag nu definitief op mijn kamer komen! Alsof dat nog niet genoeg is, staat er inmiddels ook een hometrainer en is de fysiotherapeut langs geweest met nog meer sportieve tools. Er is genoeg te doen dus. Tot nu toe kom ik de tijd nog wel door maar dat kan zo veranderen door de chemo. Ik blog nu ook als bezigheidstherapie beseffend dat deze berichten niet altijd voor iedereen interessant zijn, maar het helpt mij wel en gelukkig kunnen jullie zelf kiezen in welke mate je ze leest.
Verrassend waren de kaartjes die we kregen: van mijn collega's kregen we een kaart met een schilderij van Ton Schulten uit Ootmarsum. Laten wij nou zijn galerie in Ootmarsum bezocht hebben? Dank ook voor de vele bemoedigingen!
Ook kregen Rita en ik elk een verschillend opkikkertje van Peter en Marieke, heel leuk en origineel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten