Op de vlucht

We zijn vier dagen naar Breda geweest om de ellende die achter ons ligt, en die er nog aan zit te komen, te vergeten.
Vooral het schrikbeeld van het komende verblijf van vier weken in het Antonius ziekenhuis grijpt mij bij tijd en wijlen aan, en ook Rita. Op de vlucht dus voor het Antonius!
Nou, dat valt in een stad als Breda nog niet mee, overal kom je hem tegen: we zagen natuurlijk een St Antoniuskerk en toen ik mij gauw omdraaide, zag ik (ik had het kunnen weten), een café "d'n Heilige Antonius" (immers tegenover een kerk vind je hier natuurlijk een kroeg).

Alsof dat nog niet genoeg was kwam ik in de St. Jozef (die nu een Mariakapel is) een nieuwsbrief tegen van de St. Antoniuskerk...
Nou zul je zeggen, wat doe je dan in al die kerken? Logisch dat je hem daar tegenkomt!
Maar zo simpel is het niet: we gingen naar het Breda's museum, want dat kun je toch niet links laten liggen bij een een bezoek aan deze stad? Daar werd een stukje vaderlandse geschiedenis tentoongesteld: de geschiedenis van Breda en met name de tachtigjarige oorlog en de rol van de Nassaus.
Maar ook daar werd ik achtervolgd, en nu nog wel met zijn varken! Jawel, het Antoniusvarken!

Nu brengt de aanblik van een varken mij niet tot de meest verheven gedachten, dat beest komt er meestal niet zo goed vanaf, het wordt gebruikt als scheldwoord (en vooral ook bij onze oosterburen), en ook in de bijbel heeft het arme dier meestal geen gunstige naam (zie bijv. Spr 11:22 "Schoonheid bij een vrouw zonder verstand is een gouden ring in de snuit van een varken". En wat dacht je van Matth 7:6: "Geef wat heilig is niet aan de honden en gooi je parels niet voor de zwijnen; die zouden ze maar met hun poten vertrappen, zich omkeren en jullie verscheuren") terwijl het toch ook door God geschapen is. Zo'n varken wroet maar in de modder of neemt een modderbad (nu ik erover nadenk: dat doen sommige mensen toch ook?), de joden lusten er geen vlees van want het is onrein, en ga zo maar door.
Of het moest zijn bij de gedachte aan "Babe", die film werpt een heel andere blik op het dier al gaat het dan nog maar om een big. Net als de drie biggetjes van Disney die altijd de boze wolf te slim af zijn. Maar daarentegen "piglet" (biggetje) van Winnie de Poe is dan weer zo'n dom beestje wat altijd in de problemen komt.
Maar verder schijnen het intelligente, nieuwsgierige, relatief schone en sociale dieren te zijn en zijn ze goed te trainen (bijvoorbeeld in het vinden van truffels of drugs).
Bij Antonius, zo wil de legende, staat het dier voor slechte aardse zaken, de ontucht en zelfs de duivel. In de middeleeuwen had je de orde van de Antonieten die varkens hielden die herkenbaar waren aan hun bellen, welke een verwijzing vormden naar de verdrijving van demonen. Je kent misschien dat Bijbelgedeelte wel waarin Jezus demonen uitdreef bij een man en die vervolgens bezit namen van een kudde zwijnen.

Hierna zagen we in het museum nog een schilderij door Petrus van Schendel: "De verzoeking van Sint Antonius" want hij zou op een dag bezocht zijn door demonen (hier weergegeven door - volgens de mode van die tijd ongetwijfeld mooie - vrouwen, die hem van het goede pad af wilden brengen met allerlei aardse geneugten voor de vier zintuigen: de reuk (potje kruiden), het zicht (de dames), de smaak (een glas wijn en een rijke fruitschaal) en het gehoor (een triangel! Is die nou zo verleidelijk?).
En daarbij ook weer dat varken! Nu, dat varken wijst ook hier wellicht op de overwinning van Antonius op de verleidingen.
Misschien moet ik niet langer op de vlucht slaan, maar de confrontatie aangaan, zodat mijn spookbeeld ook verdreven wordt! Tenslotte wees Antonius vast ook naar Jezus als Degene die de macht heeft boven alle demonen met hun spookbeelden. (Hij wou zelf ook helemaal niet vereerd worden en zorgde dat hij begraven werd op een geheime plek zodat daar geen plaats van verering zou ontstaan.)

En dat varken? Ik ga het omhelzen! Want het wijst naar Degene die de macht heeft over het kwade! En zo komt een varken nog eens in een super goed daglicht te staan!


We werden in deze stad trouwens met nog een 'heilige' geconfronteerd:

Mag ik u voorstellen: Sint Juttemis! Hij ziet er vrolijk uit met een brede lach op zijn gezicht.
Ik weet nu ook precies wanneer het Sint Juttemis is, of beter: was, namelijk op 17-11-1936 want toen mocht er weer carnaval gevierd worden bij de Kielegatters ( = carnavalsnaam voor: inwoners van Breda) terwijl daarvoor de bisschop steeds had beweerd dat er pas met sint-juttemis weer carnaval gevierd mocht worden...
(Extra toelichting: in het begin van de twintigste eeuw werd carnaval verboden door de Katholieke kerk. Wanneer de Kielegatters tijdens carnaval, vroegen naar de terugkeer van hun carnavalsfeest, was namelijk steevast het antwoord: "Met St. Juttemis.". In 1991, toen het Bredase carnaval 55 jaar bestond, heeft de Stichting ter bevordering van Carnavalsviering (BCV) het opmerkelijke beeldje van St. Juttemis aan de inwoners van Breda geschonken.)
In ons hotel werden we enorm verrast bij het ontbijtbuffet. Het hotel heeft altijd ook een paar regionale gerechten in het assortiment en zo lagen daar opeens, naast de worstenbroodjes, een paar Bossche Bollen! Jawel, bij het ontbijt nog wel!

Oplettende lezertjes zullen zich vast herinneren dat ik eerder uitvoerig geschreven heb over deze merkwaardige bollen. Nu dacht ik toch dat ik toen alles wel geschreven had over de Bossche Bol maar moet nu toch een nieuw wapenfeit van deze "Sjekladebol" toevoegen aan de reeds omvangrijke lijst: je kunt hem dus ook eten bij het ontbijt!
Zo wordt jullie nu ook wel duidelijk waarom we dit uitje hadden: om mijn gewichtsverlies te bestrijden. Het kan jullie niet meer verbazen dat dit inderdaad gelukt is, ik ben alweer 73 kilo!

Breda heeft ook veel winkels. De Veemarktstraat wordt door de inwoners de "winkelste" straat van Nederland genoemd. Ook in 't Sas, een soort passage, zijn veel bijzondere winkels. Zoals je ziet had Rita zich daar goed op voorbereid:

Ha, je zou zeker wel willen weten wat er allemaal in die tas zit maar dat ga ik niet verklappen hoor.

Het was niet alleen maar slecht weer zodat we op donderdag het mooie Mastbos hebben verkend.

Al waren de paden niet altijd even goed begaanbaar...

De dopheide was nog mooi in bloei

's Neêrlands vleesetende plantje: zonnedauw

Ik ben blij dat we nog veel hebben kunnen doen en veel mensen hebben kunnen ontmoeten: onze kinderen en kleinkinderen, onze familie en veel vrienden en kennissen. Zondag heb ik nog met veel plezier meegedaan met Sandra, Jan, Daniel, en P.J. in het muziekteam voor de samenkomst.
Iedereen leeft geweldig mee, en dat is een grote steun!

We hebben geheel onverwacht nog een nieuwe auto gekocht. De oude (10 jaar oud) moest anders nog een dure reparatie ondergaan. We zagen een goede vervanger een Nissan Note en werden het met de garage snel eens, hetgeen alleen kan betekenen dat we weer teveel betaald hebben...
Met die auto hebben we nog Rita's broers/zus/schoonzus: Jaap en Stien, Harry en Siny bezocht en mijn broers/schoonzus Dick en Riet, en Lou. Wout en Jacq en hun dochter Anke kregen we thuis nog op bezoek. Erg fijn om iedereen nog te zien!

Pas hoorde ik (eindelijk) de uitslag van de pet- en ct-scan: die lieten zien dat er geen kankeractiviteit meer aanwezig is in de lymfeklieren, een complete remissie noemde de hematoloog het!

Morgen (donderdag 19/7) begint om 11.00 uur de volgende (laatste en langste) behandeling: 4 weken in het Antonius Ziekenhuis te Nieuwegein op de afdeling D2 Hematologie.
Mijn lichamelijke conditie is goed en dat is een goede start!
Ik krijg eerst weer een lijn ingebracht onder het sleutelbeen via een kleine operatie (net als bij de vorige ARA-C kuren). Dan krijg ik zes dagen lang een zware chemokuur toegediend. De dag daarna, heel symbolisch de zevende dag, krijg ik mijn eerder afgestane stamcellen weer terug (de stamceltransplantatie), welke dan vanzelf hun weg vinden naar het beenmerg en daar hopelijk snel weer aan het werk gaan om allerlei bloedcellen aan te maken.

Bezoek is toegestaan mits niet ziek, mits de handen ontsmet worden middels ter plaatse aanwezige alcoholspuiten, en jassen mogen niet mee naar binnen. Het beste is om bezoek via Rita af te spreken.

De zorgpunten zijn de zwaarte van de chemokuur, de bijwerkingen, de risico's die er altijd zijn, en vooral ook mentale kracht om zo'n lange tijd in het ziekenhuis te kunnen doorbrengen. Hiervoor vragen we jullie steun en gebed, alvast bedankt!