Alpe d'Huez-2

Wie vanochtend tussen 11.00 uur en 13.00 uur in de buurt van het Antonius verkeerde, kon aan de zuidzijde, bij de houten bankjes, een merkwaardig fenomeen waarnemen:
een infuuspaal met een paarse trui aan.

Vanwege de verdenking op de VRE-bacterie die nog niet geheel ontkracht is, al zijn de afgenomen kweekjes tot nu toe negatief (en negatief betekent hier dus een gunstige uitslag: geen bacterie), mag ik niets aanraken zelfs in het hele ziekenhuis niet. Ik mag niet op de stoelen zitten van het restaurant, ook niet die buiten staan, omdat daar ook andere patiënten kunnen gaan zitten. Maar op de verder gelegen houten bankjes mag dan weer wel...
Grappig genoeg heeft niemand het over het liftknopje wat ik moet indrukken en wat te denken van de pinautomaat in het restaurant waar ik mijn 'koffie to go', dik belegde broodje zalm, en vers fruit koop?
Maar goed, zo kon men mij daar zien genieten van de zon, verbonden met een infuus wat even afgeschermd moest worden van de zon m.b.v. mijn paarse trui (want van zonlicht raakt-ie van slag, vandaar).

Aan de zuidzijde lokt een groen parkachtig gedeelte wat zelfs voor iemand zonder infuus moeilijk te bereiken is, vanwege een kanaal waar je eerst over moet zien te steken.

Aangename geuren bereiken mij van dichtbij aangelegde Lavendelperkjes.

Ik raak nu in verlegenheid door mijn eigen gekozen titel: want dit matcht toch helemaal niet met een Alpe d'Huez?
Inderdaad, het valt tot nu toe nog mee de chemokuur, ik heb wel minder eetlust, af en toe even misselijk, ietsje zwaar hoofd, maar dat is het wel zo ongeveer. Vorige keren bij opnamen was ik nu al lusteloos en nu bij deze zwaardere kuur nog helemaal niet! Dit kan echter nog makkelijk verslechteren. Toch beschouw ik dit voorlopig als een wonder waarvoor velen ook gebeden hebben! Wonder in de letterlijke zin of niet, ik ben er in ieder geval dankbaar voor, en voel mij gezegend.

Zolang het nog mag, mijn weerstand is nog voldoende, ga ik natuurlijk nog de afdeling af. Die weerstand zal rond as donderdag 0,0 zijn want dat hoort bij deze behandeling en dat is ook nodig.

Gisteren (dag -5), kwam ik ook prima door met het lezen van Job (grappig genoeg ben ik daar juist aangekomen in mijn van-voren-naar-achteren Bijbelleesmethode. Ook Job heeft een happy end, en daarna komen de psalmen die vol bemoedigingen zitten!), bezoek van Rita en Harry, krantlezen, Moby Dick, prachtige pianoconcerten van Mozart door Ashkenazy beluisteren die Lou had weten te bemachtigen, uitzendinggemist, gewoon televisie,
trainen met de hometrainer en de andere 'Toys for boys', en chocolade eten (want er is natuurlijk wel ergens een onderzoek wat meende aan te tonen dat het goed is tegen kanker, net als bij lijnzaad, asperges, amandelen. Bezoek daarvoor gewoon een willekeurig chocolademuseum (bijv. Brugge) en ze vertellen je wat je wilt horen).

Vandaag (dag -4) ben ik een klein beetje verhuisd, van oncologie naar hematologie waar ik eigenlijk thuishoor, en gelukkig weer naar een éénpersoonskamer: D208.

Vanochtend hoorde ik een dominee die het had over de vakantieperiode als een periode van ontmoeting, en ook ontmoeting met jezelf: je komt jezelf tegen! Nou, die kan ik onderschrijven de komende periode als ik in quarantaine moet...:-)

Vanmiddag kwamen Rita en Ineke gezellig langs met lekkere nectarines. We hebben lekker buiten gezeten.

Vanavond komen Louis en Harry en nemen ook de piano mee!

That's all fokes! (Dat was het wel weer)