Grote reden voor dankbaarheid aan God dat alles zo goed verlopen is, dank ook aan jullie die daarvoor gebeden hebben!
Dit keer was er wel plek op de dagbehandeling en hoefde ik niet gedumpt te worden op de afdeling, bij een in quarantaine gehouden patiënt (zoals de vorige keer gebeurde).
Ik had me gewapend met wat lichte literatuur en een mp3-speler vol met muziek. Je krijgt eerst middelen toegediend tegen de misselijkheid e.d.. Die maken je echter zo slaperig dat je niet veel aan lezen toekomt. Ik heb wat columns gelezen van J. J. Suurmond die verzameld zijn in een boekje genaamd: God en heer K. Wat kan die man goed schrijven zeg, maar hij blijkt ook heel belezen te zijn, hij haalt allerlei filosofen aan die ik in ieder geval niet gelezen heb en van sommige heb ik niet eens gehoord. Lichte literatuur? Nou, niet echt.
Wederom had ik veel meer aan mijn mp3-speler. De Goldberg variaties van Bach, natuurlijk door Glenn Gould, voorkwamen nog net dat ik in slaap viel. Deze zo perfecte uitvoering geeft je een eeuwigheidsgevoel. Dit kun je rustig grijs draaien zonder dat het gaat vervelen.
Daarna een recente ontdekking: Scarlatti sonaten gespeeld door Francesco Nicolosi, geweldig mooi uitgevoerd (en gelukkig niet op harpsichord maar op een mooie vleugel).
Het Scarlatticoncert werd ruw onderbroken door mijn onstlag uit het ziekenhuis om ca. 14:30 uur.
Rita haalde mij op en reed terug, en dat was maar goed ook. Zelf rijden 'onder invloed' was beslist gevaarlijk geweest.
Thuisgekomen konden we nog net in de tuin zitten alwaar de wilg nu in volle bloei staat. Menige voorbijganger zal ontgaan dat een wilg kan bloeien. Je ziet namelijk geen bloemen. Wij mensen noemen dat ook wel een onbetekenende bloei.
De gemiddelde hommel en bij zitten daar niet mee, zij vinden daar evengoed wat zij nodig hebben: nectar, zoals mag blijken uit deze foto.Zij weten deze bloei tenminste te waarderen. En als wij mensen eens wat beter keken, zouden we ons verwonderen over deze subtiele schoonheid!
"Er doorheen", gedicht van een zieke
De wilg bloeit,
en de zon gloeit
daar dwars doorheen.
Gods adem vloeit
rijkelijk, en alles groeit.
O God, help ons hier doorheen!
Gisteren had ik mij verdiept in hetgeen nog komen gaat aan behandelingen. Niet zozeer in de eerste 3 R-CHOP kuren maar in wat daarna komt: de ARA-c kuren en de beenmergtransplantatie.
Een hachelijke bezigheid kan ik u zeggen, want voordat je het weet, word je beïnvloed door statistieken die niet uitgesproken optimistisch zijn. Een mens lijdt nou eenmaal doorgaans het meest, door het lijden wat hij vreest.
Maar het andere uiterste, je kop in het zand steken, is ook niet goed.Het werd er een mindere dag door. En dat terwijl de dag zo goed begon: onze Ineke kwam nog langs, fris geknipt bij de kapper. Wat heerlijk dat ze dichtbij woont!
Ik heb flink zitten lezen op sites van de hematologie Groningen en de LymfklierkankerVereniging.
Gelukkig kwamen Jaap en Lettie nog langs, echte levensgenieters, en zo werd het nog een genoeglijke avond.
Eergisteren is ook nog een vermeldenswaardige dag.
Het zou mooi weer worden en wij eropuit, de paden op, de lanen in, en wel bij Eemnes. Ach, "wat je ver haalt is lekker". Daar heb je een gebied met veel weiden en watertjes en het Eemmeer op de koop toe, waardoor er veel vogels te bekijken zijn.
Daar heb je allereerst de Kievit. Die had men beter Kie-oe-wiet kunnen noemen. Dat is misschien te lang maar vanwaar dan toch die 'v'? Dat moet toch duidelijk een 'w' zijn? Adam, waar ben je (als ik je nodig heb)? Heb jij dat bedacht? "Nee, natuurlijk niet"; antwoordt een inmiddels gevonden Adam, "dat is jullie eigen verbastering van na die ene foute toren, weet je wel? Ik geef toe dat ik niet brandschoon ben, maar wat jij noemt zit niet in mijn rugzakje hoor!".
Dan zagen en hoorden we naast vele andere vogels die we niet thuis konden brengen, de Grutto die beter Gutto genoemd had kunnen worden. Wat je hoort is vooral: gut-o-gut-o-gut-o-gut, al weet ik niet precies waar ze zich zorgen om maakten.
Maar waarom die 'r' erin? Zijn die namen door een gehoorgestoorde bedacht? Of vond iemand het daardoor teveel op een bastaardvloek lijken, gut als verbastering van god? Echt iets voor protestants Nederland...
Maar goed, volgens een visser die het kon weten, waren die Grutto's veel te vroeg dit jaar. Hij had ze namelijk pas in April besteld. Jammer voor hem, dat wordt dan weer een visje minder.
U begrijpt, we hebben ons weer nuttig vermaakt die dag.
De Grutto, iets onder het midden van deze foto, is beslist een zoekplaatje, het ligt niet aan uw ogen.
Laatste foto met haar?
Na de (voor mij) fikse wandeling neergestreken in de Theehuis Eemnes alwaar we, het was al na tweeën, een flinke lunch namen, heerlijk!
Aan het einde van de middag kwam neef Frank nog langs, dat was heel leuk. Hij zit ook in de ICT waardoor je ook daarover kunt praten. Zijn vriendin Laura studeert bijna af in de psychologie en heeft zich ook verdiept in de gelukspsychologie, ja, die bestaat echt, "alive and kicking". Ze gaven me een boek erover met daarin de wijsheid van 100 geluksprofessoren uit de hele wereld. Het zijn allemaal korte verhalen, dus goed te doen voor een zieke. Ik ben heel benieuwd ernaar en zal mijn geluk hiermee eens gaan beproeven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten