Hartelijke groeten vanuit het onvolprezen 3 sterren (chemo)kuuroord het Sint Antonius (m'n beste vrind.... u weet wel...), gelegen in het nieuwe land vol gein!...
Het klimaat is hier warm tot zeer warm... Als je naar buiten kijkt snap je niet echt waar die warmte vandaan zou moeten komen.
Het personeel is erg vriendelijk maar heeft een wat steriele outfit.
Ik kijk uit op de riante binnenplaats van het oord, ook hier kan nog wel het e.e.a. opgefleurd worden...
Ik ben hier aan het kuren volgens CHOP deel 1 met toevoeging van een medicijn (een eiwit): Rituximap. Laatstgenoemde werd voorzichting toegevoegd om te kijken of mijn lichaam dat wel toestond. Dat is erg belangrijk voor het efficient bestrijden van de ziekte.
Kennelijk werd het met liefde ontvangen en de rest van de medicijnen ook!
De dag begon vroeg want ik werd om 6 uur wakker met de zorg om nog snel door te geven dat mijn gewicht nog lager was geworden. Daar moeten ze de doseringen namelijk op aanpassen.
De dag ervoor (29 febr) hebben we uitgebreid voorlichting gehad over de kuren en de "to do's" en "don'ts." . Ze hebben ook opnieuw mijn bloed onderzocht vanwege een "griepje" met 40 graden koorts waar ik de afgelopen dagen last van had (wel ja, kan er nog wel bij. De enorme inspanning om er maar kilo's bij te krijgen, was in één slag teniet gedaan!).
Uit die test kwamen nieuwe trieste records tevoorschijn: een bloed HB van 5.0 en een gewicht van 66 kilo, CRP van 90.
Vanwege de lage HB heb ik tijdens de chemokuur (1 mrt) ook nog bloedtransfusie gekregen (2 zakjes), goed voor 6 uur extra nablijven maar ook voor meer kracht en minder duizeligheid!. Ik nam het graag op de koop toe.
Eerst was het idee dat ik dezelfde dag naar huis zou mogen, maar door de bloedtransfusie, werd het te laat en heb er 1 nachtje geslapen, en ben vanochtend (2 mrt) weer lekker naar huis gegaan.
Ik kan voorlopig stellen bijzonder weinig last te hebben van de medicijnen, of het moest zijn dat ik vaker een droge mond heb en ietwat loom voel. Verder voel ik mij zelfs veel beter dan ervoor, duidelijk door het extra bloed, ik ren weer de trap op (nou ja, zo'n beetje hè)!
"Wat een klein beetje bloed,
niet zoal doet,
dat doet een mens goed
en geeft de burger weer moed!"
Over 3 weken komt CHOP-2, en na nog 3 weken, CHOP-3. Na weer 3 weken komen de zware ARA-c-1 en ARA-c-2 die elk 2 weken duren en waarbij ik gedeeltelijk in het ziekenhuis moet blijven.
Daarna, ze bewaren het lekkerste voor het laatst, volgt de beenmergtransplantatie met zware BEAM chemokuur, 4 weken ziekenhuis, in quarantaine.
Lieve mensen we hebben vrede met God en met de weg die Hij met ons gaat.
Dit is typisch een geval van 'Mijn genade is u genoeg'. En die genade is voldoende waar te nemen als je zoveel toegewijde en vaak vriendelijke mensen om je heen ziet, die patientgericht zijn en dat in zo'n enorm ziekenhuis. En dat mijn lichaam nog goed reageert op de als 'zwaar' aangemerkte kuur.
De prachtige bloemen en andere attenties die we van jullie kregen, etc., etc.
Inmiddels is duidelijk dat ik de komende 9 weken gewoon bezoek kan blijven ontvangen mits dat bezoek niet ziek is of iets onder de leden heeft.
Gods zegen aan u allen mede namens Rita (in wie ik de best mogelijke verzorgster mag hebben en die mijn beste maatje is, Praise be to God!)
Rob
Geen opmerkingen:
Een reactie posten